- Het geografisch middelpunt van Europa ligt in Litouwen.
- Litouwen heeft de snelste internetsnelheden van de wereld.
- Litouwen heeft een van de belangrijkste havens van de gehele Oostzee.
- Litouwen was ten tijde van de 14e eeuw het grootste land van Europa.
- Litouws is de oudste nog gesproken Europese taal.
- Litouwen is het oudste en grootste land van de Baltische staten.
- Er liggen 10.000 meren in Litouwen.
- Litouwers staan bekend als stugge mensen.
Trakai
Trakai is een historische stad midden in een zeer waterrijk gebied, de provincie Trakai telt maar liefst 200 meren. Trakai is een van de oudste steden van Litouwen. Waarschijnlijk was het al aan het begin van de 14de eeuw de uitvalsbasis van groothertog Gediminas. Zijn zoon Kęstutis zette er twee kastelen: die op het eiland in het Gatvėmeer en het geruïneerde fort op de uitstekende punt ten noorden van het Lukameer. Tegen de tijd dat Vytautas hem opvolgde, had zich op het schiereiland een plaats ontwikkeld die onder de nieuwe groothertog uitgroeide tot het politieke en administratieve centrum van het land. Dit kasteel is nu de belangrijkste trekpleister van de stad Trakai. En de zwemgelegenheid natuurlijk, je kunt echt overal het water induiken.
Na de overnachting in Suwalki, aan een meer waar je niet mocht zwemmen, leek het ons heerlijk om in Trakai een verkoelende duik te kunnen nemen. Maar de temperatuur is inmiddels gezakt naar 17 graden… dus dat laten we maar even voorbij gaan.
Lachebekjes
We nemen een dag de tijd om Trakai te bekijken, er is natuurlijk nog meer dan het kasteel alleen. Het kasteel is mooi en imposant zoals het daar op dat eilandje staat. Maar een kasteel is een kasteel is een kasteel. Met helmen, maliënkolders, schilderijen, speren en archeologische vondsten. Zoals je er 1001 vindt door heel Europa heen. Wat maakt dit kasteel dan de moeite van het bezichtigen waard? Ieder kasteel heeft ook iets unieks. Hier is de ligging natuurlijk geweldig maar ook de binnenplaats, de diverse vertrekken en het verhaal over de wederopbouw van het eerder verwoeste kasteel. Door Litouwen begonnen en afgemaakt door de Russen tijdens de overheersing.
Misschien is het de overheersing en de geheime overeenkomst om de Baltische staten ‘toe te wijzen’ aan de Russen waar de Litouwers nog steeds niet overheen zijn gekomen maar wat ons opvalt is dat er hier nauwelijks een lachje af kan.
Niet alleen kijken ze allemaal de hele tijd bloedserieus, als gast/toerist wordt je ook gewoon nors en zonder er al te veel woorden aan vuil te maken, te woord gestaan. Terwijl er inmiddels toch ook hier een hele generatie bijna 30-ers is die deze hele tijd van verdrukking nooit heeft meegemaakt.
Al met al is het wel een lekker dagje. Ons appartement bevindt zich op loopafstand en na een momentje rust besluiten we om 19.30 uur te gaan eten. De dame van het restaurant neemt keurig in het Engels onze bestelling op: voorgerecht en hoofdgerecht. We hebben het voorgerecht nauwelijks op tafel of ze komt met de 2e gang: de keuken gaat dicht. Had ze dat niet even eerder kunnen bedenken? We moeten er wel om lachen.
Met de bus naar Vilnius
Vilnius is een half uurtje rijden vanaf Trakai maar wij besluiten de bus te nemen die er iets langer over doet. Het is gewoon leuk om ook met het Openbaar Vervoer te reizen. Je ziet het land anders, je ziet allerlei mensen en je komt ook op andere plekken. En we kunnen ons weer eens verbazen over hoe goedkoop het openbaar vervoer ook hier weer is. Voor 2 euro pp doen we een rit van 28 kilometer. Hoe doen ze dat toch?
Vilnius heeft een goed bewaard historisch centrum met een supermooie Kathedraal, veel mooie kerken, verborgen pleintjes, een markthal die echt een markthal is en het Genocide museum. Daarover later.
Eerst over de menselijke keten die in 1989 gevormd werd van Talinn via Riga naar Vilnius: een slinger van 500 kilometer mensen die hand in hand stonden als openlijk en zwijgend verzet tegen de overheersing van de Russen. De allerlaatste man stond op het plein voor de Kathedraal van Vilnius en daar ligt nu een steen ter nagedachtenis aan het begin van de onafhankelijkheid van de Baltische Staten.
De kathedraal is vreselijk mooi. Van buiten en van binnen. Statig, geen overdadige toestanden.
Een andere heel mooie kerk is de rode St. Annekerk. Je komt een hoek om en bam! daar staat plotseling pontificaal voor je neus een knalrood gotisch godshuis, opgebouwd uit 33 verschillende soorten baksteen. De wirwar aan verticale en bochtige vormen met smalle puntige torentjes is fascinerend. Bijna geen steen ligt hetzelfde, waardoor je er niet op uitgekeken raakt. Wonderlijk genoeg verkeert de kerk nog in vrijwel dezelfde staat als 500 jaar geleden toen de franciscanen het lieten bouwen. Aan de buitenkant dan. Binnen is het sober en somber en verwaarloosd maar daar wordt wat aan gedaan.
Een ander ding dat herinnert aan de verschrikkingen van de overheersende Russen is het Genocide museum. Het voormalig hoofdkantoor van de KGB is nu een museum. De cellen waar de gevangenen opgesloten, verhoord en gemarteld werden zijn nog in precies dezelfde staat als toen, door de KGB zo achtergelaten. En als je daarover meer leest dan snap je natuurlijk wel dat er weinig te lachen viel destijds.
Toch zie je echt aan alles dat Litouwen een moderne staat is. Dat de vluchtstrook langs de autoweg gewoon een strook zand is doet dan weer nogal armlastig aan maar aan de andere kant, met zoveel bossen om je heen kun je denk ik ook bijna niet anders.
Vilnius heeft geen onuitwisbare indruk op ons achtergelaten maar we hebben hier wel de ‘Bolt’ ontdekt (en dan bedoel ik niet Hussein). Een fenomeen. Bolt is een elektrische step/scooter die je via een app op je telefoon overal kun meepakken en ergens anders weer achterlaten. Het systeem is supereenvoudig, alles gaat via de app. Als je er een wil meenemen scan je de QR-code en rijd je weg. Als je klaar bent parkeer je hem, maakt een foto van de geparkeerde scooter en hij gaat vanzelf weer ‘op slot’. Meteen krijg je een mailtje met daarin een bevestiging van de kosten. Ongeveer 0,10 eurocent per minuut. Geweldig om op zo’n ding door een stad te rijden. Zouden ze in de Nederlandse grote steden ook moeten hebben.
Morgen trekken we weer verder naar Siauliai. Na drie dagen in ons eigen appartementen weer een nachtje in een hotel.