Pools ontbijt
We beginnen maar eens met het echte onvervalste Poolse ontbijt. De hoteleigenaar doet zeker zijn best maar wij gaan hem erg teleurstellen. We nemen niet de gegrilde worsten, geen ham en bacon en ook geen aanmaaklimonade bij ons ontbijt. Maar wel wat kaas, de tomaten en de komkommer. En vooruit dat bakje vruchtenyoghurt vol suiker 🙂
De host van het appartement in Olsztyn zei het al: In Suwalki ga je terug in de tijd. Klopt wel. Alles is meer traditioneel, ouder ook. Het hotel is verder prima hoor, zeker voor het geld dat wij er voor betaald hebben. Maar dat ontbijt…
Met de wegen van gisteren nog in ons achterhoofd gaan we ervan uit dat we een lange dag tegemoet gaan omdat we meer kilometers moeten rijden. Maar dat valt alles mee. De route is mooi, heel afwisselend en rustig maar de wegen zijn minder uitdagend dan in Polen. Dus kunnen we vaker wel dan niet de maximale snelheid van 90 km/u rijden.
Een andere wereld..
Zodra we Litouwen binnen rijden wanen we ons in een andere wereld. Echt totaal anders dan Polen. Ik krijg een Scandinavisch gevoel bij de houten huisjes overal, de kleuren en de uitgestrekte naalbomenbossen waar we doorheen rijden. Ook de welstand lijkt hoger. De wegen zijn, zoals gezegd, prima maar zodra je van de weg af wil dan beland je op een bospad of een grindweg. Grindwegen met grover of fijner grind. Doorgaande wegen naar grotere plaatsen zijn wel geasfalteerd maar naar dorpen en gehuchten blijven het zand of grindwegen. Maar ja, wat wil je ook met al dat bos?
Druskininkai
We stoppen even in Druskininkai. De naam doet er verder niet zoveel toe maar het wordt verwarrend als ik het alsmaar over ‘dorpje’ of ‘stad’ heb. Druskininkai dus. Gaaf zijn de houten huizen die overal tussen staan, een mooie mix van traditioneel en modern (beton).
De orthodoxe kerk die we tegenkomen is zo mooi! Ariaan kan het echt niet laten om stiekem een foto te maken van het interieur (mocht niet).
We rijden nog naar een typisch Litouws dorpje midden in de bossen. Wat een rust gaat hiervan uit. Rust, veiligheid, geborgenheid en natuur. Zoiets. Maar verder is er ook niets…
Nooit remmen in een bocht
In Litouwen wordt weinig ver van te voren aangegeven op de weg. Een bord met aanduiding naar rechts of links betekent ook NU naar rechts of links en niet pas over 1500, 1000 of 500 meter. Niet eens 50.
En een bord met het teken voor een restaurant (je weet wel die gekruiste vork-en-mes) met daaronder een pijl naar links of recht en een aantal meter betekent niet dat er over dat aantal meters aan de kant van de weg een restaurant is. Nee, het duidt aan dat je METEEN moet afslaan en dan het aangeduide aantal meters moet rijden.
Maar ja, dat heb je pas na een tijdje door. Dus zo komt het dat wij , op zoek naar een leuke lunch gelegenheid, er al een flink aantal voorbij gereden zijn voordat we dit in de gaten hebben.
Gelukkig kan Ariaan op zijn navigatie soms ook zien wanneer er een restaurant aankomt. Dus hij geeft netjes op tijd aan mij aan (ik rijd vandaag voor) dat we er ‘bijna’ zijn. Ik heb net iets te laat in de gaten dat de gravelinrit naast mij de toegang tot het restaurant is dus op Ariaan’s “Hierin!” moet ik meteen een krappe bocht inzetten en remmen omdat ik eigenlijk al te ver ben. Dat is op zich geen probleem maar daardoor let ik niet goed op waar ik rijd. En zie die grote steen niet. Dus ik moet nog net iets harder remmen en voel mijn motor zo onder me weg glijden. Gelukkig kan ik ‘m nog wat houden en langzaam neervleien met mezelf erbij. Balen! Maar dan hoor ik achter me ook een brul. Want omdat ik onderuit ga moet Ariaan, die ook de bocht al ingezet heeft, in de ankers en ja….. Nooit remmen in een bocht! Maar over mij heen rijden is ook geen optie. Dus ook Ariaan gaat onderuit. En dan liggen we daar allebei achter elkaar, langs de weg, in het grind. Verder niets aan de hand hoor, we vinden het alleen een beetje dom. Samen hijsen we de loodzware motors weer overeind, kloppen het zand van ons af, en van de fietsen. En gaan vervolgens heerlijk lunchen!
Balen? Ja natuurlijk. De motors mankeren niets, onze zijkoffers zijn sterk en houden de boel goed tegen. Maar die koffers hebben nu wel krassen. Liggen we daar wakker van? Niet echt. Maar voortaan niet meer plotseling een grindweg opdraaien die vol licht met grote stenen. Of beter uitkijken waar je rijdt.
Een uurtje later zijn we dan in Trakai. We hebben een appartement gehuurd voor drie dagen. De eigenaresse wacht ons op. Spreekt geen Engels en ratelt aan een stuk door haar gebruikelijke verhaal af. In het Litouws. En wij praten dan maar terug in het Nederlands.
- Vertrek 08.25 uur
- Aankomst 16.45 uur
- Overnachtingsplek 5, Appartamentai Trakai – 36
- Een uur tijdverschil, andere tijdzone.
