Een heleboel. Maar de man van het Crocodile Centre in St. Lucia was niet zo goed te verstaan, deels vanwege zijn spreeksnelheid en deels vanwege de kletterende regen, dus uiteindelijk weten we nog lang niet alles. In ieder geval wel dat de temperatuur van het beest bepaalt of het een mannetje of vrouwtje is of beiden tegelijk. En dat krokodillen hun eten in z’n geheel doorslikken zonder kauwen (kunnen ze niet). Dat eten ligt dan gewoon een tijde te rotten in hun maag totdat het verteerd kan worden. Lekker dan!

“Ons Crocodile Center is niet een amusementspark of dierentuin waar ze dieren kunstjes leren voor de toeristen. We hebben dus ook geen krokodillenleren tasjes of ander spul. Wij zien de huid liever op de krokodil”, zegt de man met klem!

Dit centrum is een serieuze opvang plek voor gewonde of afgedwaalde krokodillen. Of crocs die op de agressietour gegaan zijn, de omgeving bedreigen, mensen hebben doodgebeten of niet meer in harmonie kunnen leven met hun omgeving. Wat dat dan ook mogen zijn.

In dit centrum worden ze liefdevol opgevangen en in ruil daarvoor ingezet om de soort te doen voortbestaan. Dit doen ze dan vooral middels het veroorzaken (mannetjes) en leggen (vrouwtjes) van eieren.

De eieren die de vrouwtjes ingraven en een tijdje bewaken worden uiteindelijk uit het nest gehaald en in broeikassen uitgebroed. Dit enerzijds ter bescherming van zoveel mogelijk eieren en in de 2e plaats dat, eenmaal uit het ei en aan de groei, deze mini crocs die overigens al flinke tanden hebben waar ze mee bijten, ergens in iemands zwembad terecht komen. Want uit dit centrum kunnen ze als klein crocsje makkelijk door de gaten van de hekken heen kruipen.  En dat is niet veilig. Voor de krokodil.

Een van de krokodillen die hier naar toegebracht is, maakte vorig jaar nog een middagwandelingetje over een Golfcourt. Dat vonden de Golfers niet leuk en dus zorgt hij nu in dit centrum voor een reeks nakomelingen. Het vrouwtje waar hij eerst aangekoppeld was is echter een paar maanden geleden op 95 jarige leeftijd overleden dus wordt er nu opnieuw aan relatiebemiddeling gedaan.

Weet je overigens het verschil tussen een krokodil en een alligator?

Wij wel.

Tel de krokodillen…

Dan maar met de boot

Ons originele plan was om vandaag, 18 april, een ‘full day game drive’ te doen door het Hluhluwe-Mfolozi Game Reserve. Maar na de ‘sundown game drive’ van de aankomst dag in de volle regen in een open truck hadden we dar even geen zin in. Dus gauw naar het bookingskantoor en de op 19 april geplande boottocht over het St. Lucia Lake gewisseld met de game drive. Twee uur in het water op het water leek ons minder erg 🙂 Bovendien gaat een boot niet zo hard en is ie overdekt.

Dan ‘s ochtends lekker rustig aan gedaan en daarna hop in de boot op zoek naar Hippo’s. En eigenlijk ook weer naar krokodillen maar die laten zich bij regen nauwelijks zien omdat de temperatuur in het water fijner is dan erboven voor deze koudbloedige dieren.

Voordat we aan boord gaan moeten we invullen wie er gebeld moet worden als dichtstbijzijnde relative voor als er iets niet goed gaat. Creepy idee dit. Maar toch stappen we vol vertrouwen aan board van het bootje.

Onze gids is een grappenmaker die overigens heel veel te vertellen weet over het Isimangaliso Wetland Nature Park waar Lake St. Lucia in ligt. Onze 1e game drive van afgelopen zaterdag ging daar ook doorheen.

En ja, we hebben zeker nijlpaarden gespot. En hoe! Overal liggen ze verscholen tussen de bomen in het water. Een nijlpaard kan ongeveer 10 minuten onder water blijven en moet dan ademhalen. Verder doen ze niet zoveel meer dan grazen. En ruzie zoeken als je te dicht in de buurt komt.

Na de zoveelste nijlpaarden familie gespot te hebben terwijl de regen inmiddels werkelijk met bakken uit de hemel komt zijn we er wel klaar mee. We willen aan de warme cappuccino.

Terug in het dorp doen we dat en dan laat, serieus, de zon zich zien. Dus besluiten we enthousiast om ook nog maar de ‘boardwalk’ te doen. En daarna te gaan genieten op ons eigen terrasje.

Ondanks het afschrikwekkende waarschuwingsbord stelt die wandeling niet veel voor. Hoewel, heb jij wel eens een krab zien eten? Fascinerend.

Overigens deed die zon een schijnbeweging met de wolken want we zijn net onderweg met onze wandeling of de regen slaat weer toe.

 

 

 

We lunchen nog even een heerlijke visschotel in de ‘Ski-boat club’ en gaan naar ons guesthouse. (Overigens geen idee waar ze die ski-boats hebben neergelegd want nergens te bekennen.

 

 

 

 

 

 

En dan wordt het toch echt droog….

Ongeveer een uur.

En dan regent het weer.

Maar morgen schijnt de zon. Zeggen ze.