Een volledige campingdag. Het is heel mooi weer, stralend blauwe lucht en het beloofd een warme dag te worden. Wij gaan een dagje niets doen. Luieren met een hoofdletter L. Nou ja, dat is ook weer betrekkelijk want er moet wel een was gedaan worden. En broodjes gehaald voor het ontbijt. Maar dat versterkt alleen maar het vakantiegevoel.

We ontbijten uitgebreid en lang en laat. Doen inderdaad een wasje en bekommeren ons verder nergens om. We kijken het campingleven nog eens aan: tegenover ons staat een gezin met twee kleine jongetjes die stapje voor stapje dichterbij komen. We liggen ook kennelijk op de route naar het sanitairgebouw: de hele dag trekt er een bonte stoet campinggasten aan ons voorbij: oudjes met een rollator en bijna afgezakte pyamabroek, een man die met zijn hondje een diepzinnig gesprek gaat staan voeren, mensen die tien keer per dag voorbij lopen, kinderen die moeten douchen maar het niet willen, een oudere man met sokken-tot-op-zijn-knieën opgetrokken, een vrouw die het uiterlijk heeft van een vogelverschrikker. Wij kijken en verwonderen ons. In de wetenschap dat wij ongetwijfeld ook bij al die mensen het onderwerp van gesprek zullen zijn. Want een Laika Camper en een trailer zoals wij die hebben trekt bekijks van nieuwsgierige lui. Een enkeling komt gewoon eerlijk zijn nieuwsgierigheid bevredigen en loopt naar de trailer om het een en ander nader te bekijken.

Ariaan is met een knutselwerkje begonnen en maakt dat vandaag af. Het zit namelijk zo: in het trapje van de camper zit een soort ruitpatroon dat niet fijn voelt aan blote voeten. Dus hebben we er ooit matjes voor gekocht (en op maat gesneden). Maar met een beetje wind waaien ze zo van hun plek. Dus Ariaan heeft elastiek en klitteband gekocht en naait het klitteband aan weeerzijden van zo’n matje en aan ieder uiteinde van een stuk elastiek. Heerlijk zo’n man die met naald en draad om kan gaan!

Verder doen we niets anders dan lezen (gelukkig heeft Ariaan nog gauw een paar boeken om mijn iPad gezet) verhuizen van schaduwplek naar schaduwplek, koffie drinken, spaghetti eten en kletsen. Heerlijk. Maar hoe rustig en ontspannen ook (ik kom eindelijk weer eens aan een boek toe) toch mis ik de reuring van de kids om ons heen….

Morgen gaan we door het Zwarte Woud toeren.