Vandaag wordt een dag van veel gehannes. Dat begint al als we op nog geen 100 meter afstand van de camping de grootste ruzie krijgen. Met Garmin. Maar daarover verderop meer.
Om 08.00 uur zijn we ons bed uit en om 08.30 zijn we klaar. Dat wil zeggen, we moeten nog wel even schoon water tanken, lozen en afrekenen. Voor de laatste twee handelingen hebben we de receptie nodig en helaas is die pas om 09.00 uur open. Het legen van de sceptic- en vuilwatertank is zo gebeurd maar het afrekenen heeft nogal wat voeten in de aarde. We zijn er zomaar vanuit gegaan dat we wel zouden kunnen pinnen. Dat kan niet en dus moeten we eerst met de camper naar het dorp om geld te halen. Ariaan stapt in de hoofdstraat uit bij de automaat en zegt achteloos: “draai jij vast om”. Natuurlijk. Midden in de hoofdstraat draai je gewoon even een 7,20 meter lange camper de andere kant op. Ik twijfel, zal ik een rotonde opzoeken of toch dat ene stukje ruimte tussen die paaltjes benutten en gewoon achteruit de straat weer in? Ik doe het laatste, zet het verkeer vast en draai keurig om. Duurde maar 3 minuten maar toch voel ik me een wegpiraat.
ALs we dan uiteindelijk de trailer hebben aangekoppeld en wegrijden staan we, zoals gezegd, al na 100 meter stil. Wat is er aan de hand?
Gisteren heeft Ariaan een mooie route uitgestippeld om helemaal binnendoor naar het Oetztal (Oostenrijk) te rijden. Dat lukt niet in één dag maar dat is ook niet de bedoeling. Ergens in Duitsland gaan we weer een camping zoeken.
Garmin wenst echter niet mee te werken aan de gekozen route. Nu hebben wij behoorlijk wat ervaring met opstandige pubers en liggen dus ook niet wakker van een navigatiesysteem dat een eigen leven wenst te gaan leiden.
Terwijl Ariaan met het ding in discussie gaat en versterking erbij haalt in de vorm van zijn laptop, rij ik ondertussen gewoon op de navigatie van de mobiele telefoon een rechtstreekse van-A-naar-B weg.
Het blijkt dat Garmin de route te ingewikkeld en te lang vindt. We besluiten tijdens de koffiestop om tot Kaiserslautern over de snelweg te rijden, dan een stuk binnendoor te pakken om uiteindelijk te eindigen in het Zwarte Woud.
De weg-van-de-snelweg route van Kaiserslautern naar Karlsruhe is heel mooi, door de bossen en lekker bochtig (is ook met een camper leuk).We lunchen in zo’n verborgen restaurantje dat je alleen langs dit soort wegen vindt. Schitterend gelegen. Ariaan ziet op de kaart “Wiener mit pommes” en zwicht daar gelijk voor.Ik wil eigenlijk geen patatten maar als ik mezelf beloof vanavond niet nog eens warm te gaan eten (wat kunnen vrouwen toch moeilijk doen……) wil ik ook wel. Een lekkere Wiener Schnitzel moet je gewoon af en toe eten. De serveerster komt na verloop van tijd met ons eten: twee borden met daarop voor ieder twéé uit hun kluiten gewassen knakworsten met in het midden een berg patat.
Huh? Stómmmmm. Er stond ‘Wiener’ op het menu en niet ‘Wiener Schnitzel’. Dat is nou invullen op het hoogste niveau. Maar evengoed smaakt het best.

We vinden een camping in de buurt van een dorpje, echt lekker Duits. Schoon, alles netjes binnen de perken en vriendelijke mensen.

Morgen doen we een dagje niks.