Vandaag gaan we vroeg uit bed om op de motor een route rondom het Gardameer te maken. Vooral voor mij (Ariaan) een spannende dag, omdat ik in 1974, 1975,1976 in Riva del Garda ben geweest en in 1977 in Nago (vlak bij Torbole).

De route gaat via de oostelijk weg langs het meer naar het zuiden. Een prachtige bochtige weg met donkere tunneltjes, pitoreske dorpjes en een prachtig blauw meer zijn de meest kenmerkende indrukken die we opdoen. Na ongeveer een drie kwartier rijden komen we in Bardelino waar we eigenlijk koffie wilden drinken. Het lukte maar niet om echt in het centrum te komen, dus besloten we door te rijden naar het 4 kilometer verderop liggende stadje Lazise. Dat was ook gelijk raak, want Lazise is een heel gezellig stadje met leuke winkeltjes (wij keken vooral naar tassen en zonnebrillen) en heerlijke terrasjes.
Nadat we beiden twee welverdiende cappuccino’s hadden gedronken hebben we alle straatjes uitgeplozen om iets leuks te komen. Helaas ……. Dat lukte niet. Dan maar door naar Sirmione, het zuidelijkste stadje van het Gardameer.
Vanaf dit moment overtraden we een van de belangrijkste regels die wij altijd hoog in het vaandel hebben staan: “Altijd motorkleding aan voor je eigen veiligheid”. “Maar nu even niet”, dachten we en besloten de motorbroek uit te laten. Vindt je het gek met zo’n 34 graden. Onderweg haalden we bij een supermarkt wat eten en drinken en zetten koers naar het verschrikkelijk leuke vestingstadje. Het zag er allemaal nog net zo uit als 35 jaar geleden. Zelfs de karpers zwommen nog in de grachten om het kasteeltje. Nadat we de lunch hadden opgegeten struinden we ook hier de straatjes af om iets leuks te kunnen kopen. Ook hier waren de zonnebrillen en tasjes onze meest geliefde aandachttrekkers, hoewel de tassen na het zeshonderdnegenenzestigste winkeltje allemaal wel erg op elkaar leken. Dus …..geen tas en ….. geen zonnebril. Maar wel een heerlijk uitstapje in Sirmione.

Rond een uur of drie reden we richting Riva del Garda. Het was een zinderende tocht om niet te vergeten. Via de westkant van het Gardameer. Nog veel en veel meer tunnels, maar ook veel en veel langer en veel en veel donkerder. Pikkedonker dus. Superspannend, vooral als er niemand voor je rijdt.
Uiteindelijk kwamen we aan in Riva del Garda. We hadden bezweette handen van de spanning. We reden eerst naar het hotel waar ik drie jaar achter elkaar met erg veel plezier de zomervakantie heb doorgebracht met mijn voetbalclub uit Gorinchem. Het hotel bestaat nog met een veranderde naam en helemaal opgeknapt. Maar het was allemaal nog heel herkenbaar. Even ging er een rilling van plezier door mij heen. Echt leuk om het weer een te zien.
Daarna reden we snel door naar het centrum van Riva del Garda. Alle straatjes zijn nog zoals ze 36 jaar geleden waren. Alleen de winkels zijn veranderd (veel winkels met tasjes en zonnebrillen). Heel leuk om er lekker rond te lopen, maar Riva heeft, in tegenstelling tot de andere stadjes, wel het intieme karakter van vroeger verloren. In een knus restaurantje met een aantal obers die leden aan een extreme vorm van ADHD aten we lekker zeebaars (Kirsten) en schnitzel met paddo’s (Ariaan). Oh ja….. vooraf at ik nog een echte spaghetti bolognese.
Daarna stapten we op te motor en reden terug naar de camping. Na een lekkere douche kropen we achter ons digitale instrumentaria (iPad 1 en 2, Samsung Galaxy SII, iPhone, en ACER-netbook). Zo. We zijn weer bijgewerkt.