Polen. We waren er al eens, 17 jaar geleden. Met kids, caravan en friends op Poolse campings. Dat het land aan het herstellen was van de Oostblok-economie maar dat daar nog wel werk aan de winkel was, was duidelijk. De autosnelweg leek een wasbord die de complete caravankeuken van de muur af trilde. Maar verder vonden wij het een prachtig land met vriendelijke mensen.
Nu komen we een land binnen met prachtige nieuw aangelegde wegen (en waar ze nog niet nieuw zijn, zijn ze nog net zo slecht als toen). Het hotel bij Poznan waar we overnacht hebben was heerlijk, modern ingericht en een goed ontbijt. Konden we ons 17 jaar geleden alleen nog met handen en voeten en een woordenboek verstaanbaar maken, nu spreken veel mensen Engels of Duits.
Maar hoe mooi de nieuwe snelwegen ook zijn, met 1 ding hebben ze volgens mij nog niet echt rekening gehouden: ellenlange files bij de tolpoortjes. Want Polen kent tolwegen. En dus kom we in een file van 8 kilometer terecht. Gaan we tussendoor of niet? Gisteren kwamen we ook in een file en daar lukte het wel. Dus nu ook? Als we zien dat de meeste auto’s als de Rode Zee uiteen wijken durven we het wel aan. Op internet was nergens iets te vinden over file rijden voor motors. Bij alle landen stond vermeld of dit wel of niet mag maar niet bij Polen!
Het gaat goed. Soms geeft iemand geen ruimte en dan wachten we netjes tot we er langs kunnen. En dan ineens gebeurt het. Net op het moment dat Ariaan eigenlijk aan de linkerkant van de rechterbaan rijdt, met niemand naast hem, schiet de auto op de linkerbaan naar rechts en rijdt vol tegen de koffer van Ariaan aan. Die krijgt een klap, weet zijn motor wel goed in bedwang te houden en krijgt hem op de vluchtstrook. De auto die hem aangereden heeft volgt.
De auto heeft een flinke schade, Ariaan alleen krassen op de koffer. En de schrik in de benen natuurlijk. De man spreekt geen woord over de grens maar er zit een dochter bij die Duits spreekt. “Jij bent fout”, zegt ze direct. “Je mag hier niet tussen de file door rijden.” “Jullie gaven geen richting aan en je komt ineens naar rechts. Als je de plek van de schade bekijkt zie je dat hij jullie al voorbij was.” Zeg ik. De politie wordt erbij gehaald en ik bel de ANWB voor advies. Daar heb je dus helemaal niets aan want het enige antwoord dat ik krijg is dat ik mijn verzekeraar moet bellen om de schade te melden. Ja, dat snap ik ook wel maar ik vraag advies wat te doen als er straks een Poolse Politieagent tegen ons aan staat te praten en wij afhankelijk zijn van de vertaling van de veroorzaker van de aanrijding. Weten ze geen antwoord op.
Als de politie komt zijn ze vrij snel heel duidelijk: Ariaan heeft volgens hen rechts ingehaald en dat is strafbaar. Dus een boete van 250 ZL. Ongeveer 60 euro die we ter plekke contant moeten afrekenen. En een proces verbaal. Wij zijn het er niet mee eens omdat de man gewoon totaal niet gekeken heeft of er iemand naast hem reed en gewoon zijn stuur omgooide. Er zit niets anders op dan een schade formulier invullen, ons verhaal erbij zetten en verder moeten de verzekeraars het maar uitzoeken.
Met twee uur vertraging kunnen we verder. Nog 250 km te gaan. De rest van de reis gaat goed op een paar waanzinnige regenbuien na.
En ach, als we ‘s avonds eindelijk aangekomen zijn, de motors geparkeerd hebben (dat was ook nog een hele toer) en het supergezellig centrum van Olsztyn inlopen hebben we toch echt dat heerlijke vakantiegevoel te pakken.
- Vertrek 08.45 uur
- Aankomst 17.09 uur
- Totale afstand: 1318 km
- Overnachtingsplek 3
