Met moeite komen we weg uit Roermond. Het is gewoon te gezellig met z’n vieren. We doen dan ook verwoede pogingen om Herman en Desiree toch een eind mee te krijgen.
We bieden ze zelfs een plek op de motor aan! Maar na dat even geprobeerd te hebben besluiten ze toch maar hun vloer te gaan schuren. Of zoiets.
Als we dan eindelijk op weg zijn blijkt de Garmin niet te willen luisteren. Hij stuurt ons de snelweg op terwijl dat niet de bedoeling is. Na enig gemorrel aan het ding rijden we vervolgens de rest van de tijd over landweggetjes, door ingeslapen dorpjes en langs verlaten landerijen. In plaats van óver de ‘Talbrücken’ rijden we er nu onderdoor en dan merk je pas hoe hóóg die dingen zijn.
Het duurt even voor dat ik, Kirsten mij realiseer dat ik in de camper rijd, met ook nog eens 750 kg ongeremd geweld dat zich aan de achterkant doet gelden en dus niet in volle vaart een berg(je) af kan denderen. Maar dan downsizen we onze snelheid flink en doen de rest van de dag heel rustig aan.
Terrasje hier, koffie daar, lunch in de bossen.

In een van die rustige, rustieke dorpjes zien we ineens een jongeman uit een juwelierswinkel rennen, achtervolgd door wat kennelijk de eigenaar is: “Stehen bleiben, stehen bleiben” roept hij. Foute boel dus. Wij zijn te verbouwereerd om er ook achteraan te gaan, het gaat allemaal te vlug. Ook voor de juwelier want al snel zien we hem weer terugkeren, zonder dief. Sneu.
Aan het eind van de middag komen we in Echternach aan, zoeken de camping op en zitten binnen 10 minuten aan de borrel.Luxemburg: afgezien van een lang weekend met Ariaan ben ik er sinds mijn jeugd niet meer geweest.Morgen gaan we een rondritje maken, ben benieuwd of ik nog iets herken. O ja, de camping is voor 90% bevolkt door landgenoten.
Nou ja, we zitten nog vlak bij huis…………..