Liep ik me gisteren waanzinnig te verheugen op een dag skiën in -20 graden Celsius blijkt het vandaag ineens rond het nulpunt te zijn. En de hele dag sneeuw. Daardoor dus.
”We hebben een slechte winter” zegt de mevrouw aan de balie van het hotel. “Te veel warme dagen en teveel sneeuw”.
Het zal wel. De sneeuw vinden we fantastisch de ‘hitte’ niet zo. Maar evenzogoed gaan we gewoon een lekker dagje op de latten. En genieten. Wat is het hier moooooii! En het skigebied is goed uitgedacht, niet heel groot maar overal paadjes en pistes zodat je het gevoel hebt dat het veel groter is dan in werkelijkheid.
Ons hotel is aan de ene kant van het dorp en de pistes aan de andere kant. Geen skibus zoals we gewend zijn in Oostenrijk. En eigenlijk hoeft dat ook niet want met zo’n dikke laag sneeuw ski je gewoon dwars door het dorp naar de andere kant.
‘S Avonds op naar het IJshotel. Het hotel, dat wil zeggen een deel van het restaurant, alle kamers, de bar en de entree zijn helemaal opgebouwd uit sneeuw. Dat doen ze door een enorme berg sneeuw te maken en daar vervolgens middels een soort van ballonnen ruimtes in te maken die daarna met de hand ‘geplamuurd’ worden. Als dat klaar is komen er kunstenaars (ieder jaar andere) om het hotel ‘aan te kleden’ met prachtige ijssculpturen.
De meubels worden van ijs gemaakt. Dit ijs wordt al in april ‘geoogst’ omdat het dan op zijn dikst is, bewaard en in november gebruikt. Het hotel smelt ieder jaar in de zomer helemaal weg. Dit is het 19e jaar dat dit IJshotel gebouwd is.
De keuken, sanitair en de receptie zijn niet van sneeuw maar helemaal van hout. Er is nog een ontbijt/diner restaurant voor de hotelgasten om even op temperatuur te komen tijdens het eten.
We hebben er heerlijk gegeten. De tafels en stoelen zijn van ijs en de ruimte om je heen is dus helemaal van sneeuw.
Als een soort marsmannetjes zaten we met drie lagen kleding in een soort oversized overall met handschoenen aan te eten. En natuurlijk weer van alles opgemerkt. De twee vrouwen naast ons (moeder en dochter) die echt zaten te genieten maar de hele maaltijd drie woorden tegen elkaar gesproken hebben. Het (samengestelde) gezin achter ons met 4 kinderen die nog geen hele minuut echt met zijn 5en aan tafel hebben gezeten. Er was er altijd wel eentje weg. De Belgen schuin achter ons waar een van hen met een enorme Sami-muts op doorlopend foto’s-met-flits aan het maken was, de anderen uit het groepje dirigeerde naar andere ruimten of andere tafels om ook daar een foto te kunnen maken. En tenslotte het gezin aan onze linker kant waarvan de moeder niets mocht eten (geen knoflook, geen ei, geen zuivel, geen aardappel) en daar zelf de hele tijd erg om moest lachen.
En ik ben er van overtuigd dat al die mensen vast ook iets aan ons opgemerkt hebben.
Na het eten hebben we een tijdje door het hotel rondgedwaald en ons vergaapt aan de prachtige kunstwerken.
Zelfs de rit heen en terug was geweldig!
