Wat een geweldige dag vandaag. Het is mooi weer, we zijn lekker op tijd wakker en gaan na een rustig ontbijtje op pad: de Pioniersvallei in. We moeten eerst een kilometer of 80 rijden voor we bij het Eungella (spr.uit: Jungella met de klemtoon op de eerste lettergreep) National park zijn.

We komen voorbij enorme suikerriet plantages en uiteindelijk ook voorbij de fabriek die daar suiker uit haalt.

Op de ketels en de transportband zitten een bizarre hoeveelheid parkieten te snoepen van de suiker. Wat een herrie maken die beesten.
We rijden door naar de Finch Hatton Gorge. Een heel mooie rit over een bochtige weg die ineens ophoudt met mooi en glad zijn: het wordt gewoon een onverharde weg. Door de kloof slingert zich ook een rivier en de weg loopt daar dwars doorheen.
Regelmatig moet je dus met je auto door de rivier rijden op doorwaadplaatsen van beton. Heel leuk! Halverwege drinken we bij het ‘Gorge Rock Caf’e’, een waanzinnig mooie plek midden in de bush, heerlijke koffie en nog heerlijkere (?) Carrotcake.

We raken aan de praat met de eigenaar en die vertelt ons dat hij aan de overkant van het riviertje woont, we kunnen zijn huis net zien. Er is in de hele kloof geen bereik voor de mobiele telefoon, de gasten van de cabins die hij verhuurd zijn ook echt zonder contact met de buitenwereld. Zelf heeft hij wel een vaste lijn en een satelietverbinding. Als er echter overstromingen zijn in het regenseizoen, dan kan het voorkomen dat hij dagenlang niet weg kan. Hmm.
We krijgen wel heel goede tips van hem voor het vervolg van de reis én een plek waar je het vogelbekdier kunt vinden. Hij vraagt zich af waarom we een tussenstop willen maken bij Whitsunday Island (Have you been at Surfers Paradise? This is the same. When you have seen one beach you’ve seen ‘m all).
We gaan door, de kloof in. Aan het eind kun je een wandeling maken door het regenwoud naar een waterval. Een mooie wandeling waar we voor het eerst ook lianen in het echt zien.
De waterval is leuk en eigenlijk zouden we er wel in willen zwemmen maar we hebben onze zwemkleding niet mee naar beneden genomen. Een vader en twee zoontjes is wel zo slim geweest en die springen erin. Het is wel koud maar lekker en ter compensatie laten wij onze blote voeten even verfrissen door het koude water.

Terug in de auto rijden we naar de Vogelbekdierspotplek. Weer een schitterend stukje natuur maar geen Platypussen te zien. Dat kan ook eigenlijk niet want die beesten komen meestal pas in actie tijdens de schemering.

De Platypus komt alleen voor in Australië en Nieuw Guinea. Het is het enige zoogdier dat eieren legt. De jongen worden vervolgens onder water gezoogd. Het mannetje is giftig, voor andere dieren dodelijk voor de mens niet.
Halverwege de kloof is een natuurcamping. Midden in het bos aan de rivier. Geen stroom, geen bereik. Lijkt ons geweldig dus we gooien de bus aan de kant en zoeken de beheerder op. We moeten een eind het bos in, geleid door allemaal houten bordjes met ‘ Office’. Uiteindelijk komen we aan bij een Tarzanhut op palen waar een stokoude grijsaard met baard in korte broek achter een laptop zit. Hij komt naar beneden en zegt dat er nog wel plaats is. We zien maar. De plaats die hij voor ons in petto heeft is schuin en klem tussen twee boomstronken. De WC’s zijn niet erg schoon en de douche is aan een kant open……….. Er staan wel twee andere mensen op de camping. Alles bij elkaar opgeteld doen we het toch maar niet……
Na de kloof rijden we door, het Eungella park in. We moeten stijgen naar 800 meter hoogte. Dat gaat via een lange weg met een stijgingspercentage van 12%. Dat valt ons wel op: Hoe hysterisch de Australiërs doen over een bergweggetje. 16 kilometer van te voren wordt je al gewaarschuwd! Voor ons betekent 12% natuurlijk niet zoveel meer. Niet als je een keer in de Mani (Griekenland, Peleponessos) hebt rondgereden.

Maar goed, we houden ons netjes aan de voorschriften en bereiken snel de top. Daar is het uitzicht opnieuw adembenemend én er is weer een Platypusontdekmogelijkheid.
We zijn er nog maar net en het is raak: er zwemt er gewoon eentje voorbij. Steeds komt ie boven water, zwemt een rondje en duikt dan weer onder. Geweldig leuk om te zien en bijzonder want meestal houden ze zich schuil tot de schemer invalt. Wij zijn blij. En niet alleen wij, iedereen vind het geweldig om te zien. Een dame is echt helemaal in extase…… De eenzame schildpad die er ook rondzwemt heeft niemand oog voor. Ik wel, ik vind hem schattig.

Helemaal gelukkig ondernemen we de terugtocht. We moeten nog eten inslaan want op de hele weg naar zowel de kloof als de top van het park is geen foodstore of anderszins redelijk eten te vinden.
De supermarkten in Mackay blijken dicht (het is zaterdag, even vergeten) dus we eindigen wederom met een Domino’s pizza op de camping.
Ach, ook goed. We did see de Platypus, what more do you need?