En dan vind je jezelf met je motorfietsje in de berm tegen een bergwand geplakt omdat er een vrachtauto-met-graafmachine-achterop door moet. Wij naar boven en hij naar beneden. Eerst moesten we al wachten omdat hij de weg blokkeerde, de auto was namelijk net zo breed als de weg waar hij op stond. De graafmachine werd opgeladen en de weg eerst nog netjes schoongeveegd. En wij stonden erbij en keken ernaar, het hellingproefkunstje kun je ook met de motor uithalen. Als het gevaarte eindelijk in beweging komt, moeten wij dus bijna tegen de helling aanliggen en schuift het geheel op 10 centimeter afstand voorbij.

We rijden een rondje Dolomieten vandaag maar voordat we weg kunnen komt Ariaan tot de ontdekking dat zijn stepje is afgebroken. Héél toevallig heb ik gisteren ergens een bord gezien met daarop een reclame voor een ‘Motoservice’. Ariaan gaat op onderzoek uit en komt gelukkig al gauw terug met een gerepareerde motor. Wel een Hondastepje maar a lá dat verschil zie je toch niet (Ariaan rijdt Suzuki).

Eerst rijden we naar Brixen (Bressanone) een heel leuk oud stadje (gesticht in 901) met een mooie Dom, mooie pleintjes en galerijen met winkeltjes. En gelukkig nou eens géén souvenierwinkelsmetallemaalhetzelfde. De taal is grappig: Italiaans/Oostenrijks/Duits door elkaar. Maar ze hebben wel lekkere cappuccino.

Dan stijgen we op en rijden het Pustertal door. Erg mooi! Denk je dat je in Toscane de mooiste routes hebt gereden, kom je er in de Dolomieten achter dat het nog mooier kan. Een mooie slingerende weg langs de rivier de Rienz. Dat is het dal maar het echte werk komt daarna pas. Bij Brüneck/Brunico buigen we af om de Würzjoch/Paso delle Erbe/de Erbe pas te nemen. Het betere klimwerk. Soms vraag ik me werkelijk af wat me nou toch bezielt als ik bijna loodrecht omhoog ga over een of ander klimgeitenpaadje. Maar de beloning is elke keer weer geweldig door het fenomenale uitzicht.
Ariaan is er zo lyrisch over dat hij bijna iedere kilometer wil afstappen om foto’s te maken.
Aan alles is te zien dat het hier ook om een skigebied gaat.

We hebben een hoogteverschil overbrugd van 1500 meter!
Brixenligt op 565 meteren ons hoogste punt was 2007 meter.

Rond 5 uur zijn we terug op de camping en duiken dan eerst maar eens onder de douche (een warme!)
We zijn net klaar met eten (heerlijke gyros met zelfgemaakte knoflooksaus) als onze trailer omringd wordt door een groep Italiaanse motorrijders. Ze vinden hem prachtig, willen weten hoe het werkt maar zij spreken geen Engels en wij geen Italiaans. Maar ach, met handen en voeten en logisch denken kom je een heel eind.

Zij hebben ook een camper bij zich en op de zijkant hangt een groot plakkaat met daarop:
‘Nordkapp 12.000 km 10 – 24 Luglio 2011’ . Navraag leert ons dat zij inderdaad op de terugweg zijn van hun reis naar de Noordkaap. In 15 dagen 12.000 kilometer! Wauw. Dat zullen wij ze niet gauw nadoen!

Morgen rijden we verder. De camping is prima (vooral de douche) maar helaas kunnen ze ’s nachts de enorme herrie van de rivier (stroomversnelling in overtreffende trap) niet uitzetten. We doen geen oog dicht.