Langs de Colorado rivier, over de prairie (again!), langs de Colorado rivier, door de bossen, langs de Colorado rivier, over een berg, langs de Colorado rivier, over de Interstate. Met name die laatste is saai! Als een Amerikaans wegenbouwingenieur een weg moet tekenen dan pakt ie een lineaal, een kaart en een potlood. Hij trekt een rechte lijn van A naar B en dat wordt de weg. Slechts natuurlijke objecten als rivieren en bergen kunnen er voor zorgen dat er hier en daar een bocht in komt. Het maakt wel dat je lekker door kunt rijden (voor zover er van doorrijden sprake is als de maximale snelheid 95 km/u is). Maar het levert aardig saaie momenten op.

Van Moab naar Aspen is lang, koud, warm, druk, eenzaam, mooi, saai, vol waanzinnige vergezichten, bochtig, langdurig rechttoe-rechtaan. 450 km lang. We komen we door allerlei dorpen, spookstadjes en gehuchten met welsprekende namen als Hotchkiss, Carbondale, White River, Cisco (spookstadje) en Evergreen. De een leuk, de ander niet meer dan een verzameling trailers.

Voor ons, in de bergen ziet het er erg zwart uit en wij vrezen het ergste. Maar alles valt mee, op drie druppels na blijven we droog en komen eind van de middag in Aspen aan.
Het hotel waar we terecht gekomen zijn is een mix van geweldig en idioot. De gastvrouw loopt op sokken, in een legging met een overzised t-shirt rond. Gaat helemaal uit haar dak als ze onze motorfietsen ziet. We moeten ze op een stuk grindweg zetten en omdat zij bang is dat ze omvallen komt ze met grote brokken platte leisteenachtige rots aan zetten, hélemaal buiten adem van t sjouwen. Ze kletst ondertussen honderduit. Tussen het kletsen door horen we dat het ontbijt tussen 8 en 9 in de keuken geserveerd wordt. Niet eerder en niet later.
Uitpakken, douchen en hup het dorp in, op zoek naar eten.
Aspen. De ene Guzzi shop naast de ander Louis Vuitton, veel restaurants en een hoog Bentley gehalte. We raken aan de praat met een local die ons een restaurant aanbeveelt waar we toevallig net voor staan. Het is laat dus we blijven maar eten. F*** duur maar ok, we hebben vast iets te vieren, vakantie misschien? Of de eerste keer in de USA? Whatever, het eten is goed.

Beware of the bear.

M (dat is de naam van de gastvrouw) had al aangegeven dat we ons raam niet helemaal open mochten doen vanwege beren op de weg. Haha, denken wij nog. Maar de volgende dag aan het ontbijt is ze in alle staten: de beer, die er eerder die week ook al was u heeft het afgelopen nacht op de Kersenboom voorzien en het ding helemaal vernield.
Het ontbijt is simpel en grappig. Gezellig met z’n allen aan de keukentafel in gesprek met de andere gasten over reizen, welke landen iedereen bezocht heeft en nog naar toe wil.

Snowmass
Aspen (alias Snowmass city) is zomers net zo druk als in de winter. Vanuit het oude centrum pak je de gondel naar Aspen Mountain. Wandel wat rond, neem iets te eten of ga picknicken en ga weer terug. Niet veel anders , dan in Oostenrijk, Zwitserland of zoiets. Maar wel even leuk om te doen. Ik voel me in ieder geval erg happy in deze omgeving van bergen, bossen en heerlijke temperatuur.