Toen ik een jaar of 12 was las ik een boek over een Pioniers gezin dat naar het ‘Wilde Westen’ trok. Vader, moeder en vier kinderen, de jongste was nog maar een paar maanden. En een geit. Kort na het vertrek gingen achtereenvolgens vader én moeder dood. De kinderen wisten van geen opgeven en sleepten zich door allerlei barre omstandigheden en tranentrekkende toestanden tóch naar het Westen, de baby werd gevoed met melk van de geit. De tocht duurde twee jaar en net toen de baby geen melk meer hoefde ging ook de geit dood zodat ze hem konden opeten. De laatste hindernis die ze moesten nemen en ook de meest verschrikkelijke, was de oversteek van de Rocky Mountains via de Independence Pass. 12095 feet hoog. Ofwel 3686 meter. Omdat ze het gehaald hadden kreeg de baby (die nog niet gedoopt was) de naam Indepentia.

Crawling through the Mountains.
Deze Independence Pass is waarschijnlijk de bekendste en op 1 na de hoogste van de vele bergpassen in de Rockies. Van Aspen naar Grand Lake kom je ‘m tegen. Een bijna Europees aandoende route, smal, bochtig en steil.

Nu moet je je van de haarspeldbochten in Amerika niet veel voorstellen. OK, het is een turn-around maar van een haarspeld kun je nauwelijks spreken. Een uit elkaar getrokken tweebenig dingetje misschien maar daar houdt iedere vergelijking dan ook mee op. Logisch want ze hebben alle ruimte om de bochten ruim en wijd te maken. Daarnaast mag je op dit soort wegen nauwelijks harder dan 40 km per uur. Dus kruipen en sluipen we door de bergen. Het maakt wel dat je alle tijd hebt om om je heen te kijken en van het fantastische landschap te genieten. We houden ons dus netjes aan de aangegeven snelheid. En dat is maar goed ook want hier en daar staan, verstopt tussen de bosjes, Police Officers de snelheid te controleren.

We rijden op weldadig mooie wegen met vergezichten en op een hoogte waar we nog nooit gereden hebben. We zien de eeuwige sneeuw en we hebben het koud, koud! Ondanks het redelijk mooie weer.

Grand Lake ligt aan het Grand Lake (duhh) verscholen tussen de bossen. Voor we daar aankomen rijden we door een deel van het Rocky Mountains National Park. Mooi, maar toch lijkt het erg op de Alpen. Alleen groter, hier en daar hoger en weidser. In Grand Lake hebben wij een echte houten lodge tot onze beschikking mét uitzicht op het meer.

Chipmunks!!!
Ze bestaan echt en ze zijn inderdaad erg brutaal. We zitten nauwelijks op het bankje voor onze lodge en daar komen er al een paar aangehuppeld op zoek naar eten. Bang zijn ze niet, heel dichtbij komen ze nootjes pikken en hun wangzakken volstoppen. We wanen ons wederom in een film.