“Life is hard here” antwoordt onze übervriendelijke serveerster. We hebben haar net een compliment gegeven over haar Engels en haar vriendelijke bediening. En we hebben haar vriendelijk gevraagd of zij een antwoord weet op het stugge en contactvermijdende, zelfs onvriendelijke gedrag van haar landgenoten. Gedurende onze dag in Riga hebben we er al weer verschillende staaltjes van meegemaakt. Zo, dat iedereen die wel vriendelijk en communicatief is direct ook mega opvalt.
Ze denkt er over na en geeft dan dit antwoord. En dat dat komt doordat de lonen bizar laag liggen, zegt ze er achteraan. Met als voorbeeld dat zij, naar onze schatting rond de 20 (want rechtenstudent), slechts 2 euro per uur verdient. Daarna wordt ze weggeroepen voor een bestelling en krijgen we geen gelegenheid meer om verder met haar te praten.
Dit is een van de redenen waarom wij reizen zo leuk vinden: contact maken met mensen. Locale, andere toeristen, maakt niet uit. Interessante gesprekken houden, interesse hebben in elkaars levens. Zoals eerder die ochtend toen we enorm lang moesten wachten op onze cappuccino en in gesprek raakten met een Belgisch echtpaar (wachten schept ook een band). Zo leuk!
Eentonig en interessant
De rit van Siauliai naar Riga is eentonig maar wel met twee interessante tussenstops.
De eerste is de Heuvel der Kruizen. Aan de voet van de heuvel staat een meer dan levensgroot beeld van Jezus. Op de heuvel zijn tienduizenden kruisen neergezet, opgehangen of aan elkaar geklonken door allerlei mensen van, inmiddels, over de gehele wereld. Zo zagen wij bijvoorbeeld een kruis met daarop de naam ‘Joop’. Maar ook allerlei andere talen. Kruizen van hout, steen, ijzer. Of van fietskettingen in elkaar gezet. Heel eenvoudig en uitbundig beschilderd. Tussen de kruizen liggen prentjes van verschillende heiligen. Heel bijzonder allemaal. Ben je niet zo creatief of heb je geen kruis bij je? Geen nood! In de kraampjes bij het parkeerterrein kun je een kruis kopen. Het plaatsen van de kruizen is begonnen in de 14e eeuw. Volgens historici is dit de plek waar in 1831 rebellen tegen het tsarenregime zijn gedood en werden herdacht. Maar er is ook een ander verhaal, veel mooier natuurlijk: Een vader kreeg in een visioen de opdracht een groot kruis de heuvel op te slepen, zodat zijn zieke dochter zou overleven. Hij deed het en toen hij thuis kwam bleek zijn dochter helemaal genezen. Na dit ene kruis kwamen er meer. Vlak na de Tweede Wereldoorlog stonden er zo’n 200. In 1960 waren het er 2000 en dat vonden de Sovjets niet goed meer. Op 5 april 1961 verbrandden ze de houten kruizen en versmolten ze de ijzeren kruizen. In 1973, 1974 en 1975 deden ze dit nogmaals. Maar de heuvel is een symbool van verzet en hoop geworden en gebleven en blijven mensen er kruizen neerzetten. Zelfs door Paus Johannes Paulus in 1993.
Rundale Palace
Rundale Palace is het belangrijkste barokke paleis in Letland. Het werd gebouwd in 1730 naar een ontwerp van Bartolomeo Rastrelli (die ook de Hermitage in St. Petersburg heeft ontworpen) als zomerresidentie van Ernst Johann von Biron, de hertog van Koerland. Nadat Koerland werd opgenomen in het Russische Rijk in 1795, heeft Catharina de Grote het paleis aangeboden aan haar minnaar, prins Zubov, die hier stierf. Zijn jonge weduwe, Thekla Walentinowicz, dochter van een lokale landeigenaar, hertrouwde met graaf Shuvalo. Tot de Russische Revolutie van 1917 was het daardoor eigendom van diens familie. Het paleis is nu een van de belangrijkste toeristische bestemmingen in Letland. Het paleis en de omliggende tuinen zijn een museum maar worden ook gebruikt voor de huisvesting van belangrijke gasten, zoals de leiders van buitenlandse naties. De buitenkant van het paleis oogt eenvoudig maar de binnenkant laat iets heel anders zien. Een enorme overdaad aan goud-, zilver- en stucwerkdecoraties. Muurschilderingen en enorme Delfts-blauwe kachels. Mooi om ook hier even geweest te zijn.
Riga, markthallen, zwervers, dode vissen, kinderkopjes, historie
Het is absoluut een feit: Het verschil tussen de hoofdstad van Litouwen en die van Letland is enorm. Alsof je Orvelte met Amsterdam vergelijkt. Er wonen natuurlijk ook veel meer inwoners in Riga en dat kun je merken. Het oude centrum is overigens geheel autovrij maar gelukkig kunnen wij wel bij ons hotel komen. Zij het met een achteloos negeren van een eenrichtingsweg… Het Conventa Seta hotel in de historische binnenstad is een superplek. Conventa Seta betekent klooster en dat is wat dit hotel ooit was, gebouwd tussen de huizen in. Het hotel is verdeeld over de 7 gebouwen die ooit deel uitmaakten van het klooster en wij zitten in gebouw 4. Ontbijt is in gebouw 2 en de receptie in 1. Binnen de muren zijn smalle steegjes en inhammen. Wij mogen onze motors in een van de steegjes zetten en dat is dan weer heel erg vriendelijk en aardig.
Riga is leuk, levendig en vol met terrasjes, life music en veel volk op straat. Een studentenstad en dat merk je toch. Maar die leuke historische, autovrije binnenstad ligt vol met kinderkopjes. En dan ook nog met bulten en kuilen. Niet leuk om op te rijden.
‘S Ochtends is onze eerste gang naar de Markthallen net buiten het oude centrum. Er staan 4 grote hangars uit de Sovjettijd die ze hebben omgebouwd tot markthal. Alles keurig in onderdelen verdeeld: vleesafdeling, een afdeling voor groente en fruit, (zoet)zuur en ingemaakt eten, en een kaas en brood afdeling. En veel vis. Een hele afdeling voor alleen maar gerookte vis, 1 voor diepvries vis en een voor verse vis. En die verse vis is absoluut schokkend om te zien. Want hoe laat je zien dat je vis vers is? Door ze levend in het ijs te gooien waar ze luchthappend langzaam minder vers worden. Maar dan zijn ze al verkocht. Vreselijk om te zien. Gelukkig doen ze het niet allemaal zo (lijkt het).
Buiten de hallen gaat de markt gewoon door en de drukte ook.
We doen vervolgens een stadswandeling door de binnenstad, drinken hier een koffietje, nemen daar een watertje en lunchen gewoon ‘uit het vuistje’. Er is genoeg te zien in Riga, voor alle hoogtepunten verwijs ik je naar de reisgidsen. Wij bekijken de gebouwen, kerken, cathedralen en historische huizen tijdens onze wandeling. Gaan bij sommige naar binnen en bij anderen niet.
Maar het allerleukste vinden wij het toch om gewoon te slenteren, lukraak door de stad even te kijken naar wat er om ons heen allemaal gebeurt. Zoals de vele zwervers die Riga natuurlijk ook telt. Of de verkoopsters aan de tientallen souveniersstalletjes die allemaal exact hetzelfde verkopen en er kennelijk vanuit gaan dat ze zich nergens in hoeven te onderscheiden van de rest. In marketing termen noem je dat ‘met hagel schieten’: er is altijd wel iemand die iets wil kopen.
Dan die man die bij de Touristinfo kennelijk een stapeltje gratis kaarten heeft meegenomen en die nu aan argeloze toeristen die kaarten probeert te verkopen. En het lukt hem ook nog.
Die mevrouw die zwikkend en wankelend op haar high heels de kinderkopjes probeert te bedwingen wat maar ten dele lukt. Het is sowieso fascinerend om eens te letten op schoenen. Wauw, wat zie je dan veel. Schoenen vertellen verhalen. Afgetrapt, stylish, nieuw, gepoetst, passend of te klein, overhangende tenen of voeten die steeds naast de schoen uitkomen. Kan ik me uren mee vermaken.
We slenteren de dag en de avond door en komen uiteindelijk terecht in het restaurant waar bovenvermelde serveerster zich uit de naad rent voor slechts 2 euro per uur. En wij moeten 1,5 uur op ons eten wachten, want: ‘het is zo druk dat de keuken in complete chaos verkeerd’ weet de serveerster op zijn aller, allervriendelijkst te zeggen. Wij vermaken ons met spelletjes Yahtzee omdat we geen zin hebben in een zoektocht naar een ander restaurant.
Riga. Je was leuk.
- Vertrek: 09.00 uur
- Aankomst om 16.25 uur
- Overnachtingsplek: 7, 2 nachten Rixwell Conventa Seta Hotel
