Naast de Husky’s, de snowscooters, de rendieren, het snowhotel en de Spa, hebben we natuurlijk ook ‘gewoon’ gewintersport.
Twee keer twee dagen hebben we gevuld met skiën, koffie drinken op of aan de piste, genieten van alle uitzichten en het geluid van de sneeuw, kou geleden (het was echt koud) maar vooral ons steeds weer verwonderd over de prachtige omgeving. Het leuke van skiën in Levi is dat je, als je eenmaal naar boven gehesen bent, waanzinnig van het uitzicht kunt genieten. In tegenstelling tot de Alpen waar je, vanwaar je ook kijkt, nooit verder kunt kijken dan de volgende berg, kun je hier mijlenver in de omtrek om je heen kijken. Dat komt omdat het skigebied eigenlijk gewoon een bult in het landschap is (oneerbiedig gezegd maar het is wel zo). En van die bult hebben ze heel handig een mooi gebied gemaakt.
Het is allemaal niet moeilijk of ingewikkeld, de meeste pistes zoef je hoppa, achter elkaar naar beneden. Hier en daar zit een hellingkje waar je even je aandacht bij moet houden maar verder is het gewoon het betere glijwerk. Hier gaat het veel meer om hoe de pistes erbij liggen, lange stukken ski je echt tussen de bomen door, alsof je op een bospad bent (is waarschijnlijk ook gewoon zo). Je kunt de berg naar alle kanten af skiën (of boarden natuurlijk) en dat maakt het gebied net iets groter dan je denkt. Daarnaast hebben ze bijna op iedere hoek een funpark of een springschans gemaakt.
Overal verspreid duiken ineens ronde hutjes op, met een gat in het midden waar rook uitkomt. Dat maakte mij nieuwsgierig dus moeten we even gaan kijken. Binnen kom je dan in een kleine ruimte met in het midden een flink vuur. Er omheen houten banken gevuld met mensen die worstjes aan het verwarmen zijn. Een beetje zoals wij dat met broodjes en marshmallows doen. Uit de rugzakken komen flessen ketchup en andere sauzen. Heel gezellig allemaal.
Waar we op een gegeven moment wel genoeg van hadden, zeker als het zo koud is, waren de ellenlange anker(sleep)liften. Man, wat duren die lang en wat is het dan koud, zeker als je bovenaan vol door de wind aangevallen wordt.
Maar wat ons iedere keer weer bijzonder trof was de prachtige kleur blauw van de lucht!
We hebben ook gegeten rondom de piste: rendier taco’s, rendier burrito’s. rendier spareribs, salade gerookt rendier, gestoofd rendier. Gerookte zalm, zalm uit de oven, salade zalm en burrito met zalm. Super gevarieerd dus 🙂 Maar heeeel lekker.
Maandagavond hebben we ons laten verleiden om in een ‘echt’ Sami restaurant te gaan eten. Heerlijk, half onder de grond, helemaal van hout met het bekende vuur in het midden. Dat vuur was nu om planken met zalm te roken en de rest werd gewoon in de aangrenzende keuken gemaakt. Groente en rendiervlees in alle varianten. Het was geweldig lekker. Aan het eind kwam er een mannetje een paar liederen zingen zichzelf begeleidend op een traditionele Sami trommel. Die wij overigens weer erg vonden lijken op de Keltische Bodhran.
Hebben we nou het Noorderlicht gezien?
Op twee avonden na zijn we iedere dag ‘s avonds tussen 20.00 en 22.00 uur naar de plek gelopen waar je de beste uitkijkpost had om het Noorderlicht te kunnen spotten. Een groot meer, 15 minuten lopen vanaf ons hotel. Daar ga je dan heen en dan sta je op het bevroren meer in -10 tot -20 gr.C met z’n allen naar de lucht te staren. Alle avonden zijn we onverrichte zake weer terug gekeerd. Op een avond zijn we zelfs twee keer heen-en-weer gelopen…. Hoe mal kun je zijn?
De enige avond dat wij echt niet meer de puf hadden om daarheen te gaan en de enige avond dat de voorspellingenapp (er zijn er bizar veel van) aangaf dat de kans erg klein was, bleek achteraf het Noorderlicht zich in alle glorie te hebben geopenbaard.
De laatste avond, gisteren dus, toen we eigenlijk moesten inpakken zijn we toch nog om 21.30 uur naar het meer gelopen. Daar hebben we tot ongeveer 23.00 uur gestaan samen met een hele boel anderen. En ja hoor, rond 22.45 uur verscheen er aan de horizon een lichtstreep. Flauw maar waarneembaar. Dat flauwe kwam door de bewolking die, na de heldere dag, ineens was komen opzetten.
Dus, nee niet de hemel-in-vuur-en-vlam zoals je op de foto’s ziet, maar toch. Het Was Er.
Om even voor middernacht uur waren we weer terug voor een warme douche, de inpaksessie, een kop warme thee en een paar uur slaap.
Gaan we nog een keer? Vast! Finland is prachtig. Maar de volgende keer wil ik niet naar een skigebied maar ergens in ‘the middle of nowhere’ verblijven.
Volgend jaar wordt weer een reguliere wintersport-met-family!