De laatste dag in Ötz. Zullen we nog een keer naar Sölden rijden of toch maar naar het Ötzidorp? Of de watervallen? Pfff keuzestress. Dus kiezen we voor iets anders: Area 47, bij de ingang van het dal. Een zwem/outdoor/adrenaline- en vakantiepark dat zijn weerga niet kent. Werkelijk waar je ook kijkt, je kunt er een, al dan niet adembenemende, activiteit doen. Druk is het ook, waar je ook kijkt: mensen, mensen en mensen.
We bemachtigen ons een parasol en een plek bij een picknicktafel.
We zwemmen wat, drinken de gebruikelijke koffie en zwemmen wat. We lezen wat, kijken uitgebreid rond en lezen wat.
De glijbaan herbergt een uitgekiende  constructie van ingenieuze glijbanen: een kanonskogel, een lanceerinrichting (je wordt letterlijk weggeblazen), natuurlijk een hoge en een lagere glijbaan. Een zes-persoons baan en meerdere duikplatforms. Af en toe gaat er geen een groepje met een beweegbaar platform nóg hoger om te schoonspringen. Waanzinnig om naar te kijken. In het midden van het zwemmeer oefenen mensen met wakeboards. En tegenover de glijbaan is een nóg hogere baan waar vanaf je met ski’s of een rodel het water in kunt schieten. En regelmatig komt er iemand aan een abseiltuig vanaf de verderop gelegen brug over het zwemmeer aanzakken.
Het restaurant is super, de koffie perfect en het eten ziet er goed uit.
Als we er genoeg van hebben en weer naar de motor lopen valt ons nog het ‘high ropes’ parcours op: onder aan de brug is een heel parcours uitgezet, hele kleine mensjes hangen daar in de touwen en moeten zien dat ze heen-én-terug komen.

Area 47

High! Ropes

Terug in ons appartement is het opruimen en inpakken geblazen en hebben we een zeer melige sessie op het balkon. ’s Avonds nemen we afscheid van Tom en Peter in de Petobar.

We hebben onze zinnen gezet op het Moseltal. Gewoon omdat een rivier ons ook wel eens lekker lijkt. De route gaat, natuurlijk, over de Fernpass die we nu én met de auto, de auto-met-caravan, de camper en de camper-met-aanhangermetmotorfietsen, hebben gereden maar nog nooit met de motor. Bij deze dus. Check!

Eenmaal op de Autobahn schiet het lekker op. Met de temperatuur ook! Binnen een uur ziet Ariaan zijn temperatuurmeter oplopen naar 38°C. Wauw. Doet me denken aan Amerika vorig jaar maar gelukkig heb ik nu een watergekoelde motor onder mijn kont dus het is iets beter te doen. Alleen de enkele keer dat we in een file terecht komen is écht vervelend.

Totaal doorgezweet komen we na 477 km aan in Weisenheim am Berg voor de eerste overnachting. Gelukkig een redelijke kamer en een goed restaurant. Slapen wordt echter niets met deze hitte op een matras dat is afgedekt met een plastic zeiltje…..

Weisenheim am Berg