Kun je aan ‘haarspeldmoeheid’ leiden? Een soort metaalmoeheid maar dan voor haarspeldbochten? Vandaag stond de beroemde, übermooie Timmelsjochpas op onze planning. Daarvoor moesten we eerst het dal door, Sölden voorbij en bij Hochgürgl tol betalen. Dan ben je al op de pas die de grens over gaat tussen Oostenrijk en Italië. Waanzinnig mooie wegen die als het ware tegen de bergkam aangeplakt lijken. En, natuurlijk, een overload aan haarspeldbochten. Ik had er geen goed gevoel over, zat niet stabiel op mijn motor en voelde me wiebelig. Dus de eerste bocht ging daardoor natuurlijk fout. Te veel in mijn hoofd en te weinig de motor het werk laten doen. Kwam aan de andere kant van de weg terecht, haha. Goed gecorrigeerd, dat wel maar er had niet een bus moeten rijden of zo…… Mezelf even vermanend toegesproken en onderkent dat ik ineens een haarspeldbochten angst heb ontwikkeld. Idioot natuurlijk na de Grosclocknerstrasse, de Gerlospas, de Deutsche Hochalpenstrasse waar hellingen van 24% bij zaten, de Dolomieten, de Eifel, Sauerland, Toscane (óók nauwe 24% straatjes met gehavende haarspeldbochten) en niet te vergeten de Rocky Mountains…..

De tweede bocht ging beter en daarna ging het goed maar nog steeds niet van harte. Het grote nadeel van die Timmelsjoch is dat je niet kunt zien of er verkeer aan komt door de bocht heen. Daardoor kun je de bocht niet zo ruim nemen als je zou willen. Omdat de Timmelsjoch al járen op ons verlanglijstje staat wilden we hem wel graag doen. Je hebt twee opties (als je niet over de autobahn wil): een rondje rijden over de Timmelsjoch heen en via de Brenner weer terug bovenlangs via Kühtai. De andere optie is de pas heen-en-terug rijden. Je steekt m dan als het ware over tot In Italië en dan keer je gewoon om en doet hem achterstevoren. Omdat we al ontdekt hadden dat de weg via Kühtai voor motorrijders een fikse omleiding heeft besloten we een heenenweertje te doen. Op een gegeven moment sta je op een punt dat je de laatste 7 haarspeldbochten tegen de berg aan kunt zien liggen. En toen was ik er klaar mee! Afgestapt, overleg gepleegd en stop gezegd. En meteen op het moment dat we omkeerden voelde ik me beter, stabieler op de motor en was het weer leuk. Terwijl we de hele route (met 12 tot 14 haarspeldbochten te gaan) nog terug moesten rijden! Was ik ergens voor gewaarschuwd? Ik zal het nooit weten maar ik ben blij dat ik er geweest ben en de Timmelsjoch van mijn lijstje kan strepen ook al hebben we de geplande route ‘maar’ voor 80% gereden! We hebben onze sticker verdiend!

Inmiddels zitten we al ruim een week in het Ötztal. Het grappig is dat we van te voren bedacht hadden dat, áls we iets zouden moeten overslaan i.v.m tijdgebrek, dat het dan het Ötztal zou zijn. Het appartement waar we terecht zijn gekomen beviel ons echter zó goed en er bleek zóveel te doen deze week dat we aan de eerste vier dagen er gewoon nog vier aangeplakt hebben. En we hebben nu eindelijk eens het dal verder verkend. Natuurlijk zijn we op bezoek geweest bij Ida en bij Tom en Jana. Het weerzien is zoals altijd heel hartelijk en Tom heeft weer heel wat te melden. Allemaal zijn ze heel verheugd over de goede mededeling over Herman. Met Jana hebben we een heel gesprek over de kinderen en ik beloof haar om informatie te sturen over orthomoleculaire voedingsleer. Tja, het is je passie of niet, gezondheid. En natuurlijk hebben we gegeten  bij de Petobar en koffie bij Heiner gedronken. We hebben gezwommen bij het Aqua Dome, zijn met de lift naar Hochoetz gegaan voor een koffie in de Balbachalm, lunch bij de Kühtailer Alm en een knuffel van Bruno Nagele.
En daar zagen we ook de aanleg van een enorme educatieve waterspeeltuin. Het kan niet op daar.

Wat deden we nog meer? Naar de gletsjers in Sölden (de Tiefenbach en de Rettenbachgletsjer), met de Gaislachkogelbahn naar het hoogste punt van het skigebied van Sölden, Imst bekeken, naar een concert van de dorpskapel geluisterd en we gaan nog ergens zwemmen.

De gletsjers van Sölden zijn zeker de moeite waard. Hoewel er zomers niet meer op geskied mag worden kun je wel met de lift, de Schwarze Schneidbahn, helemaal naar boven. Je zweeft over de gletsjer heen en kunt zo goed zien hoe diep gletsjerscheuren kunnen zijn! De waterval en het Ötzidorp laten we voor de zoveelste keer links liggen. Te ‘Anstrengend’ om heen te lopen. Want, afgezien van hier en daar een uurtje regen (en o ja, een aardverschuiving verderop in het dal als gevolg van die regen) is het hier de hele tijd prachtig weer!

Het leukste van de hele week was de Ötztaler Classic. Een tweedaagse ralley met klassieke auto’s, sommigen uit de twintiger jaren van de vorige eeuw. Vrijdag was de start van de eerste rit en vrijdag avond deden ze een tijdrit dwars door Ötz! Met muziek, een heleboel publiek en een hoop gezelligheid. En na afloop dansen bij Heiner. Op Classics natuurlijk!

 

 

 

 

 

 

Morgen nog een dagje zwemmen of naar Innsbruck, het hangt van de zin en van het weer af.