Daar sta je dan helemaal alleen ergens in Noord Las Vegas, in de bloedhitte, zónder geld of telefoon, zonder enig benul welke kant je op moet want geen navigatiesysteem op je Harley.

Hoe dat zo is gekomen? Even een paar uur terug. Na een voorspoedig ochtendje van ompakken, telefoonkaart regelen, uitchecken en water inslaan konden we met de taxi naar Eaglerider. Daar was het druk en het duurde even voor we weg konden. Tassen op de motor geladen en zoals gepland onze rugzakken en overig klein spul in de zadeltassen gestopt. Oeps, mijn rugzak gaat niet in mijn zadeltas dus op het laatste moment maar in die van Ariaan gestopt.

Nogal wat later dan gewenst gingen we op weg. Dwars door Las Vegas, over ‘de Strip’ richting Zion National Park, 315 km verderop.
Om de stad uit te komen rijden we over diverse High Ways. Ariaan is iedere keer laat met aangeven welke richting we op moeten omdat Garmin dat niet goed aangeeft.
Het rijden op de Harley gaat goed, t is wel erg warm maar verder OK. Wel een beetje vreemd dat ik niet kan zien wat mijn snelheid is maar ach, een kniesoor die daar op let toch?
Bij 1 afslag gaat het fout, echt op het laatste moment schiet Ariaan van een uitrijstrook toch rechtdoor. Ik zit nog helemaal rechts en haal het niet meer, doe nog wel een poging maar daardoor moet de auto achter mij vol in de remmen. Te gevaarlijk dus en ik rij mee met het verkeer. Ariaan heeft gezien dat ik hem niet volg. Geen paniek, gewoon de volgende afslag nemen, omkeren en terug naar waar ik vandaan kom. Denk ik. Dat loopt even anders want de oprit blijft een hele tijd paralel langs de Higway lopen. Ik zie ook Ariaan niet rijden, meestal rijdt hij langzaam door als ik achterblijf. Ik kom wel weer op de weg maar moet meteen een keuze maken welke richting. Ik zie een bord met Lake Mead. Daarvan weet ik dat we daar langs zouden rijden op weg naar onze volgende stop. Dus ik neem die afslag, er vanuit gaande dat Ariaan nog steeds voor mij rijdt maar niet langzaam genoeg ivm met het vele verkeer. Als ik hem na een tijdje nog steeds niet zie ga ik toch maar van de Highway af. “Gewoon een schaduwplek opzoeken en even bellen” denk ik. Met een schok dringt het tot mij door dat mijn telefoon in mijn rugzak zit die ik….. Juist. En in die rugzak zit óók mijn portemonnee, mijn rijbewijs, mijn paspoort.
Nu heb ik dan toch even een paniek momentje. Voor mij zie ik een wagen van de Highway patrol. Die schiet ik aan of ze mij kunnen helpen. Ik krijg een verbaasd: “are you that accident? We were called for an accident but we cannot find any.” Nou nee, ik ben geen ongeluk maar heb wel een probleem. Omdat ze op zoek zijn naar een gemeld ongeluk word ik doorverwezen naar het politiebureau een paar bloks verderop. Als ik daar eindelijk aan de beurt ben drijf ik inmiddels mijn motorpak uit. Hoe leg je uit dat je je man kwijt bent geraakt? Of liever dat hij jóu is kwijtgeraakt? En dat je zo snugger bent geweest om ál je spullen bij hem te laten? En dat je, on top of that, óók het telefoonnummer van je eigen man niet weet omdat je beiden deze morgen een Amerikaans simkaartje hebt gekocht en je het nummer nog niet uit je hoofd weet?
Maar goed, het lukt. De man komt op het lumineuze idee om te vragen of ik mijn éigen nummer wel weet. Dat heb ik gelukkig in mijn bagagetas zitten. We lopen naar mijn motor, die een stukje verderop op de stoep staat en hij gaat onophoudelijk mijn nummer bellen en boodschappen inspreken. Ondertussen vraagt hij mij om mijn motor weg te halen en naar het parkeer terrein te rijden. Op het moment dat ik mijn motor achter uit duw, zie ik Ariaan langs rijden! Ik probeer te toeteren maar de motor staat nog uit dus een loze actie. Zomaar wegracen is ook gek dus ik ren eerst naar de politieman terug en vertel hem dat mijn man net voorbij rijdt en dat ik hem achterna ga.
Zo gebeurt het. Ik rij en ik rij en ik rij. Het is de enige binnendoor weg naar Lake Mead dus afslaan lijkt mij onlogisch. Ik rijd de stad uit, de bergen/woestijn in. Geen Ariaan te bekennen. Onderweg stop ik nog bij een geparkeerde auto om te vragen of hij soms een motorrijder heeft langs zien komen die er zo en zo uitziet. De man heeft geen idee. Verder ga ik, door de verzengende hitte. Ik kom langs een entreepost en vraag hetzelfde. Nee hoor niet gezien. Ik krijg een vage uitleg over een ander entree maar ik mag doorrijden. Ik zie niets en niemand meer. Terug gaan? Waarnaar toe? Politiebureau? Ik ben al een uur onderweg. Door dan maar? Ik rijd door en kom een bord tegen met de plaats Overton. Ik heb wél ons roadbook bij me en ook Overton is een plaats waar we langs moeten. Ik neem het kloeke (of misschien onverstandige, wie weet) besluit om daar heen te rijden. Op de een of andere manier heb ik een beeld dat Ariaan mij daar doodleuk op staat te wachten. Na weer een uur door de verlate dessert (af en toe ben ik echt bang, zeker als ik zie dat mijn benzinemeter hard terugloopt….)kom ik in een gehucht aan dat Overton moet heten. Oeps, nu slaat de paniek weer toe. Een uitgebreid gehucht met trailerparcs en verlaten wegen. Maar (natuurlijk) geen Ariaan. Nét als ik het even niet meer weet komt van een afrit een auto. Ik vraag of zij weet waar het politiebureau is. Ik sta er dus pal voor! Ik naar binnen, vertel mijn verhaal nog een keer en de dame achter glas belt ook mijn nummer. En Ariaan neemt op! Hoera hoera. Hij zit nog in Las Vegas! Blijf waar je bent, ik kom naar je toe. Is een uur rijden. De dienstdoende politieman brengt mij naar een bevriend hotel (het enige). Zonder ID, creditcard of geld krijg ik toch alvast een kamer. Ik bel met de mobiel van de eigenaar naar mijn telefoon voor het adres. En ga douchen en wachten. En kom tot de ontdekking dat ik na het ontbijt alleen maar 30 gram noten heb gegeten. En water gedronken.
De mensen van het hotel zijn aardig en leven mee. Het duurt nog ruim drie uur voor ik Ariaan de parkeerplaats op zie rijden. God, wat ben ik blij hem te zien (en hij mij). De hoteleigenaresse komt blij aangelopen en vertelt en passant even dat zij zich zorgen hebben gemaakt vanwege de onweerstorm die er is. Blijkt gevaarlijk in de woestijn.
En Ariaan z’n dag? Die is heen en weer blijven rijden tussen Eaglerider, Hotel en de plek waar we elkaar het laatst zagen. Is zijn motorsleutels kwijtgeraakt en moest nieuwe halen (á $ 130). En was onderweg door diezelfde woestijn bang vanwege het onweer om hem heen.
Wat een dag! Vuurdoop? Een test over stressbestendigheid of vindingrijkheid? Nou ja, we hebben een pizza besteld en gaan er vanuit dat het vanaf nu alleen maar beter kan worden! O ja, en dat van die snelheidsmeter is ook goed gekomen, de toerenteller bleek snelheidsmeter in miles x 10…….