De dag is slechts 3 uur jong en we staan we fris en fruitig naast ons bed. Goed…….., slechts de eerste zes woorden zijn juist. Over de andere woorden zullen we het niet meer hebben. We staan dus op, herpakken de spullen en eten een yoghurtje. Dat yoghurtje is een soort routine voor als we snel weg willen. En vandaag was dat weer met succes. Om half vier stonden we beneden in de lobby van ons hotel (prima hotel overigens) en de taxi stond al voor ons klaar. Binnen een mum van tijd waren we op het International Airport. Het inchecken verliep snel en bij de security zou het ook niet tot problemen leiden. Totdat Kirsten even haar rugtas kwijt was. En ja hoor…, die rugtas was door de security achtergehouden. Kirsten moest even mee naar de balie enkele meters verderop. Voordat zij toestemming kon geven aan de security-officer om in haar rugtas kijken, ritste hij ‘m open en vertelde dat er iets verdachts in zat. Ik riep: “Waarschijnlijk een mes van je campingbesteksetje”. En dat bleek juist. Kirsten was vergeten het in de koffer te stoppen. Het mesje werd verwijderd en in een container gedeponeerd. Wij mochten de reis voortzetten.

Precies op tijd vertrok onze airbus richting Dubai. Een reis van 13 uur richting Nederland was begonnen. We sliepen, keken wat films en verbaasden ons over de veel mindere service die wij ondervonden in vergelijking tot de heenreis. Toen werden we overspoeld met allerlei drankjes en snacks, nu moesten we er zelfs om vragen. Bij het ontbijt waren er zelfs onvoldoende croissantjes. Tussen het ontbijt en de lunch zat ongeveer 2 uur. Vreemd allemaal, maar we waren eigenlijk te slaperig en te moe om er ons over te verbazen.
Nu moeten we even een tijdsprong maken. We vertrokken om 5.15 uur Australische tijd. We vliegen 13.30 uur. Dus we kwamen om 18.45 uur (Australische tijd) aan in Dubai. Dubai ligt meer westelijk en er is een tijdverschil van 6 uur, dus we zijn terug in de tijd gevlogen. Toen wij in Dubai landden was het daar dus 13.45 uur.
Nadat we de bagage hadden opgehaald, zochten we een shuttlebus. Nee dus. Die was er niet. Dan maar een taxi.
Om een taxi te nemen in Dubai heb je verschillende mogelijkheden. De Taxi met de meter en zonder meter. Die zonder meter is heftig duur. Je spreekt af hoeveel het kost (altijd te veel) en voor dat bedrag wordt je ‘afgezet’. Bij je hotel.
De taxi’s met de meter zijn ook nog eens onderverdeeld. Je hebt ‘vans’. Deze hebben een starttarief van 25 Dirham (= ongeveer 5 euro). Deze zijn weer onderverdeeld in gewone ‘vans’ en ‘ladiesvans’. Verschil? Achter het stuur van de ‘ladiesvan’ zit een ……… juist, vrouw. De daken van die auto, zijn roze. De kleding van de vrouwen is een beige-witte, lange jurk, met een witte hoofddoek en, jawel, een roze hoedje. Dan heb je nog de andere taxi’s. Die hebben een starttarief van 3 Dirham (=0,60 euro). Deze hebben rode daken, groene daken en blauwe daken. Wat het verschil is, weet ik nog niet. Maar dat komt vast nog wel.
Goed…… Wij naar buiten om een taxi te pakken. Allemachies, wat een hitte. Het was 42 graden Celcius. Alsof er een glazen pot over je werd heen gezet. Behalve die warmte was er een vochtigheidsgraad van bijna 100%. Dit hebben we nog nooit meegemaakt.
Wij gingen met de ‘ladiesvan’. Een vriendelijke mevrouw bracht ons naar het hotel. Onderweg konden we niet veel zien van de stad. Door de oostenwind en de hoge vochtigheid, was er sprake van een zandstorm. Je kon de hoge gebouwen niet of nauwelijks zien.

Bij het hotel aangekomen, werden keurig verwelkomd, naar de kamer geleid en een concierge bracht onze tassen naar de kamer. Nou, dat is geen geen kamer hoor. Het is een zaal. Zo groot en ruim en mooi en koel (door de airco) en ramen van de grond tot het plafond en over de twee lengten van de kamer. Even een vergelijking: De badkamer is net zo groot als de campervan waarin we hebben rondgereden. Wat een comfort, wat een luxe en wat een genot. We waren echt helemaal blij.
We namen een douche. Mmmmmm, als ik er aan denk geniet ik weer. Omdat we een executive arrangement hadden, mochten we naar de executive floor, waar we eigenlijk heel de dag door gratis drankjes en snacks mogen nemen. En om vijf uur is het echt happy hour, met lekker nootjes, juices, broodjes, gebakjes enz.
We besloten om verder niet ergens anders heen te gaan. We waren zelfs te moe om te dineren. Dat hebben we dan toch nog gedaan en om 21.00 uur lagen we in bed. (Australische tijd is: 2 uur ’s nachts). We lieten even de gordijnen open om te genieten van het geweldige uitzicht. Tjonge jonge wat was dat super.

Met een tevreden en voldaan gevoel vielen we in slaap. Zucht………..