Net boven Cairns ligt Kuranda, een bergdorp dat ooit een levendige plaats was door alle mijnwerkers die er woonden. Voor die mensen, maar ook voor de goederen die ze te verplaatsen hadden werd eenspoorlijn aangelegd, dwars door het regenwoud.
Wij willen vandaag naar Kuranda en dat kun je op een aantal manieren doen. Met de auto, met de trein en met de Kabelbaan. Wij kiezen de combinatie Kabelbaan heen en trein terug.

Met Jurgen en Sanne op de grond, ingeklemd tussen ons bed en de koelkast rijden we de 13 km naar Smithfield voor ons ritje met de Kabelbaan. Maar eerst gaan we het Tjapukai Cultural Park in. In dit park maak je via muziek, storytelling en dans kennis met de cultuur van de oorspronkelijke bewoners van dit deel van Australië: De Djabugai Aboriginals. En dan hebben we gelijk de eerste onenigheid te pakken tussen de mensen die het park in stand houden en de overige Djabugai: de spelling van de naam. Tjapukai is namelijk het verbasterde en meer westers gemaakte Djabugai.

Wat mij ook hier weer tijdens de verhalen opvalt, is dat Aboriginals niet spreken over: dit is ons land of wij wonen hier of wij gebruiken het land om…. Nee, zij hebben het over ‘zorgen voor’ Bijvoorbeeld: De Djabugai zijn verdeeld in twee stammen, de natte en de droge kant. En als de verteller uitlegt hoe die twee verdeelt zijn dan zegt hij: de ene stam zorgt voor dat deel van het land en wij zorgen voor dit deel. Mooi vind ik dat.