96 rondjes moet hij lopen. Iedere dag weer opnieuw. En het is best zwaar ook, zeker in het begin. Dat kun je aflezen aan de goed ontwikkelde spieren. Drommen mensen staan er iedere dag naar te kijken terwijl ze gelaten wachten tot het klaar is.
De kleine gespierde man maakt er ook wel een beetje een show van. Of is het gewoon routine dat hij bij het opengooien van de slagboom zich een beetje door het touw laat omhoog trekken om daarna op een sukkeldrafje, met een hele stoet mensen achter zich aan naar de overkant loopt om daar ook de slagboom open te gooien.
Zes keer per dag ligt het complete verkeer stil in het centrum van Cizycko. De stad wordt doorsneden door het kanaal dat het ene met het andere meer verbindt. Het is druk op beide meren en veel boten, bootjes, rondvaartboten en zeilschepen willen gebruik maken van het verbindingskanaal.
Dus hadden ze een slimme draaibrug gemaakt die uit twee helften bestond. Maar na een iets te zware vrachtwagen brak een helft af en hebben ze een nieuwe constructie gemaakt. Loodzwaar, helemaal van staal en draaiend naar 1 kant. En handbediend. Maar dat duurt per keer minimaal 5 minuten en een heleboel mankracht. Dus bedachten ze een elektrische aandrijfmotor. Dat ging ook mis omdat de brug veel te snel draaide en uit zijn voegen schoof.
Sindsdien doen ze het weer ‘gewoon’ met mankracht: de brugwachter gooit de slagbomen dicht, haalt vervolgens de borging van de brug en laat hem met een groot soort van stuurwiel een stukje zakken. Dan komt ie met een draaipaal aanzetten en loopt precies 8 rondjes om de brug open te krijgen. Die staat dan respectievelijk een half of een heel uur open zodat alle boten er weer door kunnen. Dan een herhaling van de procedure in omgekeerde volgorde.
Lange rijen auto’s aan beide kanten van de brug, drommen fietsers en veel wachtende voetgangers. En dat 6 keer per dag.
Heb je geen zin om te wachten? Dan rijd of loop je maar om. Dat kost je een kwartier maar is altijd nog korter dan wachten op de brug. Schitterend.
We zijn inmiddels aangekomen in Gizycko. In een prachtig ‘kasteel’hotel precies aan dat kanaal en die brug. Verder is dit stadje voornamelijk een strandplaats aan het grootste Mazurische meer. Met alle vertier en kermis die erbij hoort. De watertoren is te beklimmen en Gizycko heeft een enorm fort, dat in de 19e eeuw als verdedigingswerk werd gebouwd en in de tweede Wereldoorlog ook nog dienst heeft gedaan. Nu kun je er wandelingen doorheen maken.
De weg van Neringa naar Gizycko was niet echt spectaculair of bezienswaardig. Behalve de mooie stukken natuur waar we doorheen gekomen zijn hebben we deze keer vooral ook genoten van het rijden. De overnachting in Jurbarkas was leuk omdat het B&B heel mooi en goed verzorgd was met een Duitse 76-jarige jager als cadeautje bij het ontbijt. Geen tijd om de krant te lezen deze keer, hij had besloten dat hij een onderhoudend gesprek met ons wilde voeren. Het was ontegenzeggelijk een interessante man met veel wetenswaardigheden in zijn hoofd. En op de tong.
Jurbarkas zelf was een 13-in-een-dozijn plaats. We konden echt nergens iets over deze plaats vinden.
Van Jurbarkas naar Gizycko ging het snel en vooral het laatste stuk in Mazurie was weer van een adembenemende schoonheid.
Misschien vraag ja ja af, als je de routekaarten bekijkt, waarom we zo’n gekke bocht maken om terug in Polen te komen. Dat is sim[pel uit te leggen: we wilden niet door Kaliningrad (Rusland) rijden. We hadden dan een visum moeten aanvragen en hier en daar hebben we op internetfora begrepen dat je met je motor (en zeker zulke als wij hebben) een leuke ‘prooi’ bent voor corrupte politie-agenten. We hadden simpelweg geen zin om dat uit te proberen.
- Vertrek uit Neringa: 09.35 uur
- Aankomst Jurbarkas om 14.30 uur
- Overnachtingsplek: 16, Bed&Breakfast Jurbarkas
- Vertrek uit Jurbarkas: 09.30 uur
- Aankomst Gizycko om 14.00 uur (Poolse/Nederlandse tijd)
- Overnachtingsplek: 17, Hotel St. Bruno
We hebben de Baltische landen verlaten en ‘doen’ nog een paar dagen Polen. Lekker ontspannen, beetje bootje varen, strandhangen en Wellnessdingen doen.
Vrijdag rijden we in twee of drie dagen naar huis, afhankelijk van hoe snel we de 550 kilometer binnenwegen van Gizycko naar de autostrada bij Poznan af kunnen leggen. Vanaf Poznan is het dan nog 960 km naar Brielle.