Het wordt een echte knipperlicht relatie zo…

Met mij en mijn regenpak

Pak aan, pak weer uit. Alleen jas aan? Maar dan vest uit. Ik heb geen handige regenbroek maar hij was wel lekker goedkoop. Ook vandaag hangt er weer van alles in de lucht maar het is onduidelijk of wij daarmee te maken krijgen. Het is lekker warm als we uit Kuuressaare vertrekken, iets na 09.30 uur. We stoppen even bij de ‘Pahapilli’ klif. Een klif van 24 meter hoog, loodrecht de zee in. (Daarom is het een klif -:) ) Mooi en wauw wat een oorverdovende stilte heerst hier toch weer.

Onze volgende stop is aan een leuk (en ook weer stil) strandje. En daar horen we het nogal rommelen in de verte. De grijsgrauwe en witte verticale wolken voorspellen niet veel goeds. Regenpak aan dan maar? “Weet je nog in Tsjechië?” dreunt er steeds in mijn hoofd. Tsjechië, 2017. Nog 3 kilometer te gaan en er dreigt regen. Maar we negeren de signalen, we zijn er bijna toch? Dat halen we wel. Bovendien zien we niet zo gauw een plek om even stil te staan en een omkleedsessie te doen. Volledig verkeerde inschatting dus. Binnen 1 minuut. Met bakken tegelijk. En wij doornat.

Dus hier op een strandje van Saaremaa trekken we toch maar ons pak weer aan. En wat denk je? Als een tocht door de Rode Zee, splijt het wolkendek open naar twee kanten en rijden wij onder 1 streep strakblauwe lucht naar de boot naar het vasteland. Pfff. Gelukkig is het niet heel erg warm en kan ik gebruik maken van mijn superslimme ‘motorkleding’ systeem. Dat is als volgt: Ik neem mijn zomerjack mee, dat is een zogenaamde ‘doorwaai-jas’, op plekken waar geen bescherming hoeft te zitten is de stof geperforeerd zodat de wind vrij spel heeft. Maar als die wind een beetje koel is heb je het dus gewoon koud. Dus heb ik ook een vest bij me, een thermojack en een regenjack. Is het een beetje fris dan wordt het motorjack + vest. Is het wat kouder dan motorjack + thermo. Is het echt koud dan motorjack + vest + thermo. En regent het dan motorjack + regenjack. Maar, let op – geniaal – ik kan het regenjack ook als windstopper gebruiken. Systeempje he? Ariaan heeft het inmiddels ook overgenomen. #tipvoordemotorrijder

Kuuressaare was leuk, lekker chil en vooral nogal regenachtig. Het is wel duidelijk dat er gerekend wordt op aardig wat toeristen want het centrale plein heeft een flink aantal terrasjes en eettentjes. Behalve een bezoek aan het Kasteel waar we op uit kijken en dat de belangrijkste bezienswaardigheid is van Kuuressaare, doen we niet veel anders dan naar het dorp lopen, koffiedrinken, niksen, eten, wandelingetje maken, naar het dorp lopen, eten, wijntje doen, koffietje doen en lezen. Heerlijk. Het kasteel is mooi maar het mooiste is de permanente tentoonstelling over de geschiedenis van dit eiland en de kleine eilandjes eromheen. Overheersing, bezetting en een misplaatst idee van bevrijding toen de Duitsers het eiland kwamen bezetten. We zijn onder de indruk.

De laatste avond eten we in de oudste horeca gelegenheid van Kuuressaare, de windmolen. Gebouwd naar Nederlands voorbeeld. Het eten is geweldig lekker, het eigengebrouwen bier ook en de bediening top!

Vandaag zijn we dus weer op weg. Naar Haapsalu. Grappig, als we uit Kuuressaare wegrijden krijg ik een uitgezoomd beel dop mijn navigatie. Bijna exact hetzelfde beeld dat ik krijg als ik uit Brielle wegrijd. Vestingstadjes.


Net voor Haapsalu krijgen we dan toch echt die regenbui over ons heen. Gelukkig hebben we net tevoren besloten om toch maar weer die regenkleding aan te trekken. En ach, we zien het opklaren en als we om 14.35 uur bij ons Guesthouse aankomen schijnt de zon uitbundig.

De rest van de middag blijft het zo. Ook in Haapsalu een groot Kasteel (Bisschoppelijk kasteel met een Kathedraal). We lopen ook nog even over de Promenade en hier krijg ik echt inderdaad dat ‘jaren 50’ gevoel waar mensen over schrijven als het over de Oostzeekust gaat. Rust, nostalgie en rust.

  • Vertrek: 09.40 uur
  • Aankomst om 14.35 uur
  • Overnachtingsplek: 10, Rondo Guesthouse, Haapsalu