We kiezen ook vandaag weer om zoveel mogelijk van de autostrada weg te blijven. De route voert ons weer door uitgestrekte bossen. Het mooie van reizen per motor is dat je veel dichter bij de omgevong bent dan in een auto of camper. Zelfs in een cabrio evenaar je dat niet. De geuren vooral. Dan weer de geur van hars, natte bosgrond en dan weer een uitbundige bloemen geur. En ja, koeiemest en vuilnis ook. Dan weet je weer dat er ook gewerkt wordt en dat er mensen en dieren wonen.
We stoppen een paar keer bij verscholen kerkjes midden in het bos. Althans zo lijkt het maar we zien ook een bushalte dus er komen vast ook mensen een mis volgenof trouwen. Of een begrafenis doen. Want er is ook altijd een prachtig kerkhof in de buurt. Bloemenzeeen zijn het allemaal, dat valt ons iedere keer weer op. Niet alleen hier, in veel landen hebben we dat gezien.
Het is schitterend om hier te rijden. Mooie houten huisjes en ongooflijk stil. Af en toe een auto en 1 keer een scootmobiel. De gehuchtjes waar we doorkomen stralen een enorme rust uit. Maar ook verlatenheid. Ik vraag mij af: wat voor mens word je als je hier als kind opgroeit? Of als je hier woont? Totaal zen of juist gek van eenzaamheid?
In groot contrast met dit alles zijn de overtuigende getuigenissen uit de Sovjet tijd. Van die echte Sovjet flats, achtergelaten en vervallen barakken, kleine fabriekjes en werkplaatsen. Over deze geschiedenis zullen we de komen de dagen nog meer leren.
Eeuwenlange onderdrukking laat uiteindelijk altijd sporen na.
Voor we er erg in hebben zijn we al bij de veerboot naar Saaremaa eiland. Tijdens de half uur durende overtocht kunnen we mooi onze cafeïne shots nemen. Hebben we die ook weer binnen.
Al snel na het aanmeren komen we bij het openluchmuseumpje van Muhu, het 1e eiland. Leuk om er even rond te kijken. Een soort museumdorp waar ook nog steeds nazaten wonen van de familie die er in 1920 zijn intrek nam: de stamvader die met z’n 1e en 2e vrouw uiteindelijk 9 dochters en 3 zonen kreeg. De jongste, Juhann, werd een belangrijk Ests schrijver en erfde de boel.
In het restaurantje bij de haven komen we net op tijd aan om een gigantische onweersbui af te wachten onderwijl een heel aangenaam gesprek voeren met twee Nederlandse fietsers. Leuk!
Dan nog een klein stukje naar Kuuressaare waar we zullen verblijven in een heerlijke kamer met een patio en grote ramen die uitkijken op de belangrijkste bezienswaardigheid: het kasteel.
De aardige receptionist brengt ons naar onze kamer die er heel anders blijkt uit te zien dan de reservering deed voorkomen. Want 1 klein raampje met uitzicht op de vuilcontainers en waar is de patio? Verbaasd dat wij het niet snappen zegt de jongeman dat de patio toch beneden is? Voor alle kamers? Hij doelt op het terras van het bijbehorende restaurant. Ok. Maar die kamer? Die willen we niet.. Na nogal wat heen en weer bellen met de manager regelt ie een andere kamer voor ons, vanaf morgen. Daar kunnen we mee leven.
Dus afzadelen, trap op en trap af, uitblazen en het stadje in. Heerlijk gegeten.
- Vertrek: 09.15 uur
- Aankomst om 15.25 uur
- Overnachtingsplek: 9, Kuursaal Guesthouse, Kuressaare
En nu gaan we twee hele dagen helemaal niets doen. Ciao!
