We vertrekken redelijk op tijd, het chaotische Santa Clara achter ons latend. Er komt duidelijk een grote festiviteit op het plein, drommen mensen in rood, wit of blauw gekleed gaan  daarheen.

Onderweg is het op de snelweg nog stiller dan eerst, iedereen is vrij. Het zorgt er voor dat we al heel vroeg in Cienfuegos zijn.

Cienfuegos, is leuk! Gezellig, ook druk maar anders dan in Santa Clara. We hadden er even niet op gerekend dat alle winkels ook dicht zijn vandaag vanwege de feestdag en dat is jammer want dit is de enige stad waar een beetje leukere winkeltjes zijn. Niet dat we wat nodig hebben maar gewoon leuk om te kijken. Nu maar aan Window Shopping doen dan. We rijden eerst de boulevard af op zoek naar een kop koffie. Dit is duidelijk de vroegere rijke buurt, kapitale villa’s staan aan weerszijden langs de weg en helemaal op de punt het buitenverblijf van een of andere Suikerbaron. Nu in gebruik als restaurant. Aan koffie doen ze niet, op het terras wordt alleen drank geschonken. Voor koffie worden we doorverwezen naar het naastgelegen hotel. Dat overigens in bezit genomen lijkt door Nederlanders.

Onze Casa is ook weer prima maar de kamer is niet koel te krijgen ondanks de (loeiende} airco. Dat wordt een slecht nachtje. De eigenaren zijn buitengewoon vriendelijk. Volgens onze gastheer is iedereen die vandaag toch moet werken (bv in de horeca) morgen vrij als compensatie. Klinkt wel eerlijk. Met handen en voeten en gebroken Engels maken wij ons verstaanbaar aan elkaar. Ik merk overal dat men graag in gesprek gaat maar de taal houdt diepgaandere gesprekken tegen. Wel jammer.

 

We verdwijnen gauw de stad in, lekker aan de zee waar de wind voelbaar koelte wuift. We bezoeken het oude theater. Een prachtig theatertje maar erg vervallen. Er worden nog steeds voorstellingen in gegeven.

Op het terras ernaast komen we eerst, hoe toevallig, de man tegen van het verhuurkantoor van Havanauto’s. Hij herkent ons meteen, we drinken een kop koffie met hem. Hij maant mij naar de Clinica Internacional te gaan vanwege alle rode uitslag waar ik al een week mee rondloop. Dat doen we dan uiteindelijk toch, in Havana zouden we dat ook al doen maar dat kwam er niet van. Voordat we in een koets stappen helpen we nog een Nederlands stel uit de brand die vergeten zijn geld te pinnen. Gelukkig staan we net op het centrale plein en daar is, zoals op veel plaatsen een WIFI punt. Ook zoals overal staan en zitten hier veel mensen te internetten. Wij dus ook.

in de Clinica zit een apotheek en een dokter. En een nogal sexy geklede assistente. De arts concludeert dat het niet anders kan zijn dan een ‘infection’. Ik krijg een batterij medicijnen en zalfjes mee.

Vervolgens gaan we langs het enorme feestterrein, waar het bloedheet is want midden in de zon, weer naar de punt van het schiereiland om nog wat te drinken. In de toren van de eerdergenoemde villa komen we het Duitse stel tegen waar we eerder op de dag al een heel gesprek mee gevoerd hebben. We gaan gezamenlijk aan de mojito en praten over veel onderwerpen nog een hele tijd door.

Na een prima maaltijd op een terras met het onvermijdelijke bandje lopen we langs het feestterrein de 3 km terug naar onze Casa. Het feestterrein is inmiddels het domein van de jeugd met, hoe herkenbaar, overal politie met honden die wachten op wat misschien niet komen gaat. Mensen zijn uiteindelijk overal hetzelfde.